ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ / ΑΝΩΤΕΡΟ ΕΑΥΤΟ

​

Για να βρεθούμε σε μία πιο κοντινή επαφή με τον εσωτερικό μας εαυτό – ανώτερη ή πνευματική σοφία – χρειάζεται καταρχήν να έχουμε την διάθεση να περάσουμε λίγη ώρα σε ησυχία χωρίς ομιλίες. Αυτή η επιθυμία είναι σημαντική αφού προδιαθέτει την ενέργειά μας ουσιαστικά και αποτελεσματικά.
Με την διάθεση να περάσουμε λίγη ώρα γαλήνης, βρίσκουμε ένα χώρο ήρεμο και ευχάριστο. Δεν είναι απαραίτητο να είναι ένας «ιερός» χώρος. Μπορεί να είναι ο συνηθισμένος καναπές ή καρέκλα που καθόμαστε. Μπορεί να είναι το κρεβάτι μας ή η καρέκλα του γραφείου μας. Το σημαντικό είναι αυτή η θέση να είναι άνετη και ευχάριστη.

Καθόμαστε λοιπόν και θυμίζουμε στον εαυτό μας ότι σκοπός μας είναι να περάσουμε λίγα λεπτά γαλήνης και ηρεμίας. Πρόθεσή μας είναι να σιωπήσει ο νους μας ώστε να βρεθούμε σε αυτή την χωρίς σκέψεις γαλήνη.

​

Θα περιέγραφα την κατάσταση που είναι ο στόχος μας ως εξής:
Το σώμα είναι γαλήνιο και χαλαρό, η αναπνοή είναι ήρεμη, σκέψεις δεν υπάρχουν μέσα μας και έχουμε αφεθεί απλά να νιώθουμε ή να αισθανόμαστε την αδιατάρακτη συνέχεια του κυματισμού της αναπνοής μας. Στρέφουμε την προσοχή μας στον αέρα που εισπνέουμε, την διαδρομή που κάνει μέσα μας και την διαδρομή που ακολουθεί για να τον εκπνεύσουμε. Ανάσα μετά από ανάσα, παρακολουθούμε την διαδικασία της ίδιας της αναπνοής μας.

Σταδιακά φεύγουμε από το μυαλό μας που μας τροφοδοτεί με σκέψεις και προβληματισμούς και για λίγη ώρα είμαστε ζωντανοί απλά παρακολουθώντας την γαλήνη της ανάσας μας.

Καθώς παρακολουθούμε την ανάσα μας, διάφορες σκέψεις αρχίζουν να εμφανίζονται στο μυαλό μας. Έγνοιες, αγωνίες κ.α. Εμείς απλά παρακολουθούμε αυτές τις σκέψεις που εμφανίζονται και τις αναγνωρίζουμε με απλό τρόπο (π.χ. α, κοίτα τώρα που θυμήθηκα τα ψώνια. Α, τώρα θυμήθηκα τις πιστωτικές κάρτες μου κοκ) χωρίς καμία επίκριση.

Είναι σημαντικό να μην μπαίνουμε σε επικρίσεις εάν έρχονται διάφορες σκέψεις στο νου μας. Για την ακρίβεια, όσο επικρίνουμε, τόσο η γαλήνη απομακρύνεται.

Η αποδοχή των σκέψεων και των προβληματισμών μας είναι σημαντικό βήμα προκειμένου να επιτρέψουμε σε αυτή τη γαλήνη να αναδυθεί.

Έτσι, παρατηρούμε κάθε σκέψη που εμφανίζεται και την αφήνουμε να φύγει. Δεν αρχίζουμε να σκεφτόμαστε πράγματα σχετικά με αυτήν. Απλά την αναγνωρίζουμε, την παρατηρούμε και την αφήνουμε να φύγει. Θα έρθει η επόμενη σκέψη και κάνουμε πάλι το ίδιο. Το ίδιο και με την μεθεπόμενη. Μέχρι την στιγμή που καμία σκέψη δεν θα αναδύεται. Που το μυαλό θα είναι πια ήσυχο. Τότε μπαίνουμε στο χώρο του  αισθήματος.

Ο χώρος των αισθημάτων είναι από μόνος του ένας ευδαιμονικός χώρος αφού δεν κυκλοφορεί καμία σκέψη μέσα του. Υπάρχει μόνο γαλήνη. Μία γαλήνη πέρα από λέξεις, πέρα από σκέψεις. Είμαστε λοιπόν σε αυτόν τον χώρο και αρχίζουμε συνειδητά να τον απολαμβάνουμε. Μένουμε όση ώρα επιθυμούμε.

 

Εάν επιθυμούμε να νιώσουμε τι είναι κατάλληλο για μας για κάποιο συγκεκριμένο θέμα, τότε πριν ξεκινήσουμε, έχουμε βάλει την πρόθεσή μας σχετικά με αυτό. Αυτό το κάνουμε με απλό τρόπο. Π.χ. «ξεκινάω να πάω πιο βαθιά μέσα μου ώστε να νιώσω τι είναι κατάλληλο σε σχέση με τη δουλειά μου, τι είναι κατάλληλο να δω, να αντιληφθώ για τη σχέση μου, τι είναι κατάλληλο να αντιληφθώ σε σχέση με τα παιδιά μου κλπ.» 

Εάν έχω να επιλέξω ανάμεσα σε διαφορετικές καταστάσεις, βάζω σαν πρόθεσή μου το να νιώσω τι υπάρχει «μέσα» σε καθεμία από αυτές τις επιλογές, ώστε με μεγαλύτερη επίγνωση να διαλέξω.
Η λέξη «μέσα» στις επιλογές, αναφέρεται στην προσέγγιση μίας βαθύτερης εικόνας ως προς το τι αλήθεια είναι αυτό που πραγματικά επιλέγουμε.

​

Μπορεί έτσι να αντιληφθώ ότι «μέσα» σε μία επιλογή που λογικά δεν θα είχα κανένα λόγο να κάνω, «κρύβεται» ο φόβος μου να ξεπεράσω περιορισμούς στο πως αντιμετωπίζω τη ζωή, τις καταστάσεις ή τους ανθρώπους. Μπορεί να «κρύβεται» ο φόβος να αλλάξω τις περιοριστικές μου συναισθηματικές καταγραφές που αφορούν την επιτυχία, την οικονομική ευρωστία, την συντροφική ευτυχία, την αληθινή χαρά και αυτά που δικαιούμαι να έχω.

​

Λέγοντας αυτά γίνεται φανερό ότι όταν επιθυμούμε να προσεγγίσουμε τον εσωτερικό εαυτό μας, πρέπει ειλικρινά και με όλη μας την καρδιά να είμαστε ανοικτοί να «ακούσουμε». Πολλές φορές όχι αυτά που μας βολεύουν. Πολλές φορές όχι αυτά που οι συλλογικές αντιλήψεις υποστηρίζουν. Πολλές φορές όχι αυτά που η λογική μας θα επίτασσε.

​

Εάν πράγματι επιθυμούμε να επικοινωνήσουμε με την Ύπαρξή μας, τότε χρειάζεται να έχουμε θάρρος στην καρδιά για να δούμε την αλήθεια και την σοφία της, όποια και αν είναι αυτή. Στο μυαλό μας αυτό φαντάζει σαν πρόκληση. Όμως είναι απλό.

​

Στην πραγματικότητα, εάν η καρδιά δεν ποθεί πραγματικά να νιώσει την αλήθεια, η επικοινωνία δεν θα είναι με τον εσωτερικό μας εαυτό. Μπορεί να επικοινωνήσουμε με το ασυνείδητό μας ή το υποσυνείδητό μας, όχι όμως με τον εσωτερικό μας εαυτό. Η γέφυρα για την επικοινωνία με το Πνεύμα μας δημιουργείται όταν η καρδιά αληθινά επιθυμεί να ανακαλύψει τις αλήθειες της. Και ας μην είναι βολικό για την λογική και τις πεποιθήσεις μας.

​

Γι' αυτό πριν την επικοινωνία, ας ρωτήσουμε την καρδιά μας εάν πράγματι θέλουμε να δούμε ή να αντιληφθούμε τι κρύβουν οι καταστάσεις ή οι δυσκολίες. Και εάν όλη μας η ύπαρξη, αληθινά επιθυμεί να γνωρίσει την αλήθεια, τότε ας προχωρήσουμε.

 

Η προστασία

 

Η καθαρή επιθυμία της καρδιάς μας είναι η καλύτερη «προστασία» που μπορούμε να έχουμε σε τέτοιες επικοινωνίες. Η πραγματική μας επιθυμία να «δούμε» την αλήθεια, όποια και αν είναι, είναι το διαβατήριο για την άμεση και ασφαλή σύνδεσή μας με τον Ανώτερό μας Εαυτό ή οποιονδήποτε άλλο. Η ίδια η πρόθεσή μας – δηλαδή η καθαρή επιθυμία- δημιουργεί την ενεργειακή γέφυρα της σύνδεσής μας και της επικοινωνίας μας. Καμία ιδιαίτερη πρόβλεψη ή προστασία δεν χρειάζεται εάν η καρδιά ποθεί την αλήθεια.

​

Εάν δεν νιώθετε ότι η πρόθεσή σας είναι επαρκής, μπορείτε να επικαλεστείτε τους τέσσερις αρχαγγέλους, Μιχαήλ, Ραφαήλ, Ουριήλ, Γαβριήλ, να έρθουν να προστατέψουν τον «χώρο» της επικοινωνίας σας. Μην ανησυχείτε, μην προβληματίζεστε. Δείξτε εμπιστοσύνη στο πνεύμα. Μόνο η επίκλησή τους αρκεί για να σας προστατέψουν.

​

Εάν δεν έχετε αυτή την εμπιστοσύνη, ότι και να κάνετε, ότι προστασία και να λάβετε, θα είναι στην πραγματικότητα ανεπαρκής.Αναγνωρίστε ότι η είναι η πνευματική σας «στάση» που δημιουργεί την στιγμή σας και την πραγματικότητά σας. Η ίδια η ενέργειά σας «σφραγίζει» την ουσία της επικοινωνίας.

Οι εξωτερικές προστασίες είναι καλές αλλά εάν δεν υπάρχει αυτή η εσωτερική εμπιστοσύνη είναι επίσης  καλό να γνωρίζετε την αλήθεια. Η ενέργεια είναι κάθε στιγμή αληθινή. Κάθε στιγμή εκπέμπουμε την αλήθεια της ουσίας της ύπαρξής μας. Εάν δεν έχουμε εμπιστοσύνη, εάν η επιθυμία μας είναι υποτελής στον εγωισμό μας και στην ανάγκη επιβεβαίωσης της προσωπικότητάς μας, τότε οι πιθανότητες η επικοινωνία να μην είναι η ζητούμενη είναι υπαρκτές. Αυτή είναι η αλήθεια. Και είναι καλό να τη γνωρίζουμε.

 

«Ανεπιθύμητες Εμπειρίες»

 

Μέσα στις διάφορες εμπειρίες που ζούμε, μπορεί να ζήσουμε και εμπειρίες επικοινωνίας που εκ των υστέρων θα καταλάβουμε ότι δεν ήταν «καθαρές» αλλά προέρχονταν από ανεπιθύμητες για μας επιρροές. Η ποικιλία των εμπειριών μάς βοηθά να αποκτούμε διάκριση.

​

Εάν αντιληφθείτε εκ των υστέρων ότι δεν ήταν μία καθαρή επικοινωνία με τον εσωτερικό σας εαυτό, τους οδηγούς σας ή κάποια οντότητα με την οποία νιώθετε συνδεδεμένοι, μην μπείτε σε φόβο. Αναγνωρίστε το γεγονός και παρατηρήστε πως το αντιληφθήκατε. Αισθανθείτε εκείνα τα αισθήματα που σας οδήγησαν στο συμπέρασμα - στην διάγνωση αυτή. Μην τα κρίνετε. Αναγνωρίστε και αντιληφθείτε τα. Αυτή είναι η εμπειρία και η σοφία την οποία η εμπειρία φέρνει. Την επόμενη φορά θα γνωρίζετε. Την επόμενη φορά θα μπορείτε να διακρίνετε καλύτερα.

​

Ο φόβος δεν βοηθά σε τίποτα πέρα από το να δημιουργεί κενά και «τρύπες» στη σύνδεση επικοινωνίας. Οι τρύπες αυτές επιτρέπουν σε ενέργειες που υποστηρίζουν τον φόβο και την αποδυνάμωση να συνδεθούν με σας. Ακόμα και αν συμβεί αυτό, αναγνωρίστε την κατάσταση και πάρτε τη σοφία που φέρνει. Δείτε ποιος ήταν ο φόβος και που οδήγησε. Τι ενέργεια συνδέθηκε με την ενέργειά σας.

Μην αρχίσετε να σκέφτεστε ότι κάθε φορά θα συμβαίνει το ίδιο. Κάθε φορά συμβαίνει κάτι διαφορετικό αφού κάθε φορά είμαστε διαφορετικοί. Καμία φορά δεν επαναλαμβάνεται ακριβώς το ίδιο σενάριο αφού εμείς δεν είμαστε ακριβώς οι ίδιοι. Για αυτό σε περιόδους που κάνουμε μεγάλα εσωτερικά βήματα, οι αλλαγές στην επικοινωνία είναι εξίσου μεγάλες.

​

Δημιουργούμε αυτό που εμείς είμαστε. Εάν έχουμε εμπιστοσύνη στο Πνεύμα, δημιουργούμε μία σύνδεση εμπιστοσύνης. Εάν η καρδιά μας πραγματικά θέλει την αλήθεια, δημιουργούμε μία γέφυρα αλήθειας που συνδέεται με την καρδιά. Τίποτα από αυτά που μας συμβαίνουν δεν εξαρτάται από κάποιον άλλο άνθρωπο ή οντότητα. Τα πάντα εξαρτώνται και καθορίζονται από μας – δηλαδή την ανθρώπινη και την θεϊκή μας υπόσταση ανάλογα με το τι θέλουμε να εμπειραθούμε.

​

Εάν δεν το έχετε πιστέψει ακόμα, πιστέψτε το τώρα: «Καμία οντότητα στο σύμπαν δεν είναι πιο μεγαλειώδης ή δυνατή από εσάς».

​

Εάν αντιληφθείτε κατά τη διάρκεια της επικοινωνίας ότι κάτι δεν πάει καλά, τότε κινηθείτε με βάση αυτή την αίσθηση. Ευχαριστήστε την οντότητα – όποια είναι αυτή -  για την επικοινωνία και δηλώστε καθαρά ότι δεν επιθυμείτε να συνεχίσετε την επικοινωνία. Κλείστε την επικοινωνία μετά τη δήλωσή σας χωρίς να νιώθετε υποχρεωμένοι να περιμένετε την δική της ανταπόκριση. Να είστε αποφασιστικοί, χωρίς αναστολές ή ενοχές. Ακριβώς όπως θα κάνατε με κάποιον πωλητή που θα σας έπαιρνε τηλέφωνο να σας πουλήσει κάποιο προϊόν. Έχετε κάθε δικαίωμα να ορίζετε την ίδια σας την ύπαρξη. Είστε μία μεγαλειώδης οντότητα. Δεν οφείλετε υπακοή σε κανένα άλλο εκτός από την ίδια σας την Ύπαρξη. Καμία οντότητα δεν είναι υποτελής καμίας άλλης. Ούτε εσείς.

​

Λίγο πιο βαθιά κοιτώντας, ο λόγος που δημιουργούμε μία τέτοια «προκλητική» εμπειρία είναι αφενός για να μάθουμε να διακρίνουμε τις διάφορες ποιότητες και αφετέρου -και σημαντικότερο- για να ενδυναμώσουμε την εσωτερική μας στάση, να ξεκαθαρίσουμε τα διλήμματά μας, να ξεπεράσουμε την αναποφασιστικότητά μας και να «πατήσουμε» στο χώρο της εσωτερικής μας δύναμης.

 

Ας προχωρήσουμε . . . Εάν κάνετε λοιπόν στον εαυτό σας την ερώτηση, ρωτώντας εάν πραγματικά θέλετε να δείτε την αλήθεια για το ζήτημα που σας απασχολεί, μπορεί να νιώσετε ένα σφίξιμο στο στήθος σας, στο στέρνο. Μπορεί να αισθανθείτε φόβο ή αναστολή. Αναγνωρίζοντας τα αισθήματα, θα καταλάβετε εάν είστε έτοιμοι.

​

Σε περίπτωση που νιώσετε ότι έχετε αναστολές, θυμηθείτε ότι αυτό δεν είναι κατακριτέο, ούτε λάθος. Είναι εξίσου σημαντικό να αναγνωρίσετε εάν για κάποιο λόγο –έστω και άγνωστο – έχετε ενδοιασμούς ή αναστολές στο να αντιληφθείτε πραγματικά τι συμβαίνει ή τι υπάρχει μέσα στα διλήμματα ή τις επικείμενες αποφάσεις.

​

Είναι σημαντικό να νιώθουμε ότι έχουμε κάθε δικαίωμα να θέλουμε ή όχι, μία συγκεκριμένη στιγμή, να δούμε βαθύτερα τι συμβαίνει. Υπάρχει πάντα ο κατάλληλος χρόνος για όλα. Η αυτοδυναμία της ύπαρξής μας περιλαμβάνει και το δικαίωμα του να μην θέλουμε να δούμε κάτι βαθύτερα σε κάποια συγκεκριμένη στιγμή. Δεν υπάρχει κανένας συμπαντικός νόμος που να επικρίνει ή να επιβάλλει ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές. Το αντίθετο μάλιστα.

​

Εάν αντιληφθούμε ότι δεν θέλουμε πραγματικά να ανακαλύψουμε αυτό που βαθύτερα συμβαίνει και αυτή την στάση την αποδεχθούμε χωρίς αυτό-επίκριση, τότε πραγματικά ενδυναμώνουμε την σύνδεση μας και την επαφή μας με την Ανώτερη Ύπαρξή μας, τον εσωτερικό μας εαυτό. Τότε πραγματικά, έστω και χωρίς τυπική επικοινωνία, έχουμε ενδυναμώσει την πνευματική μας υπόσταση.

​

Η ενέργεια της εποχής του Υδροχόου, αφορά την Ενδυνάμωση του ανθρώπινου εαυτού ώστε να κατοικήσει μέσα του ο θεϊκός. Ο φόβος, οι αναστολές, οι ενδοιασμοί, όλα είναι εργαλεία στα χέρια του Πνεύματός μας προκειμένου να μας οδηγήσουν στην αφομοίωση του Ανώτερου Εαυτού μας. Αυτή είναι ουσιαστική πνευματική εργασία.

​

Έτσι, εάν αλλάξουμε λίγο οπτική, μία καταρχήν «κατακριτέα» στάση – η απροθυμία μας να επικοινωνήσουμε, μπορεί να αποδειχθεί στη συνέχεια ότι ήταν ο τρόπος του πνεύματός μας για να μας οδηγήσει να αναλάβουμε εμείς την πρωτοβουλία, την επιλογή και την εσωτερική μας δύναμη.
Ας πούμε δύο λόγια για αυτό.

​

Εάν αντί να κάνουμε επικοινωνία, αποφασίσουμε εμείς, ως άτομο, να δράσουμε χωρίς να έχουμε βαθύτερη επίγνωση και να χειριστούμε μία κατάσταση ή να διαλέξουμε ανάμεσα σε διαφορετικές οπτικές, τότε, καθώς περνά ο χρόνος, ανακαλύπτουμε εκ των υστέρων πως κάναμε όντως τις «σωστές» κινήσεις χάρις στις οποίες τα πράγματα προχώρησαν σε μία δυναμική και οδηγηθήκαμε σε μία νέα σημαντική εσωτερική κατάσταση. 

​

Όπως βλέπετε δεν παίζει ρόλο το εάν φοβόμασταν ή δεν είχαμε όρεξη ή οτιδήποτε άλλο. Αυτό που είναι καθοριστικό είναι ότι «βάζουμε» κάποιο συναίσθημα ή διάθεση να μας αποτρέψει από την επικοινωνία ώστε σε κάθε περίπτωση να κινηθούμε. Μέσα μας γνωρίζουμε . . .

Ας προχωρήσουμε λοιπόν, αφού πραγματικά θέλουμε να «δούμε».

​

Μένουμε σε γαλήνη, αβίαστα αναπνέουμε και φέρνουμε μέσα μας πάλι το θέμα ή το ερώτημα που είναι το ζητούμενό μας. Αυτό το κάνουμε μία φορά. Το φέρνουμε συνειδητά μέσα σε αυτό το χώρο και μετά το αφήνουμε.

​

Φανταστείτε ότι το «ερώτημα» είναι ένα μπαλόνι. Εσείς είστε σε ένα γαλήνιο δωμάτιο, σε ευδαιμονία. Με την σκέψη σας απλά φέρνετε μέσα στο δωμάτιο το μπαλόνι και αυτό έχει μέσα του το ερώτημά σας. Μετά το αφήνετε να αιωρηθεί μέσα στο δωμάτιο. Δεν παρακολουθείτε ούτε ασχολείσθε με το τι κάνει ούτε που είναι. Το ξεχνάτε και το αφήνετε ελεύθερο.

​

Αυτή είναι η μόνη φορά που χρειάζεται να εστιάσετε την συνειδητότητά σας σε κάτι συγκεκριμένο - στο μπαλόνι. Μετά την αφήνετε ελεύθερη. Αφήνετε τον εαυτό σας πάλι να βυθιστεί στην ευδαιμονία. Βεβαιώνετε τον εαυτό σας ότι θα νιώσετε, θα αισθανθείτε ή θα αντιληφθείτε –με όποιον τρόπο είναι καταλληλότερος- την απάντηση του εσωτερικού σας εαυτού.

​

Μείνετε λίγη ώρα απολαμβάνοντας αυτή την γαλήνη. Νιώστε ότι όλες οι μικροσκοπικές αντένες σας είναι ανοικτές. Όλη η συνειδητότητά σας βρίσκεται στην επίγνωση όχι στην μάθηση. Σαν διευκόλυνση μπορείτε να φανταστείτε ότι όλοι οι πόροι του σώματός σας είναι αντένες και λαμβάνουν τα μηνύματα που υπάρχουν. Ότι, όλη η αύρα σας μαζί με το υλικό σας σώμα έχουν δημιουργήσει ένα ενοποιημένο πεδίο όπου υπάρχει ελεύθερη ροή χάρη στην γαλήνη.  Όλα τα κύτταρα είναι σαν ανοικτά λουλούδια έτοιμα να νιώσουν. Αφήστε τον εαυτό σας σε αυτή την κατάσταση ανοικτής αίσθησης.

Η λέξη-κλειδί και η πρόθεση είναι «να νιώσω». Σε αυτή την κατάσταση, η πρόθεσή μας δεν είναι να καταλάβουμε, να αναλύσουμε, να εξηγήσουμε ή να τεκμηριώσουμε. Δεν είναι χώρος για επιχειρηματολογία. Είναι χώρος απλά για να αισθανθούμε.

​

Το να νιώσουμε συμβαίνει μέσα σε ένα δευτερόλεπτο. Το να νιώσουμε μπορεί να είναι μία εικόνα που θα έχει μέσα της όλες τις απαντήσεις. Το νιώθω δεν έχει άμεσα να κάνει με σχήματα, πρόσωπα ή τοπία.
Η απάντηση βρίσκεται μέσα στο αίσθημα που έρχεται μέσα από την εικόνα, τον ήχο ή τον σχεδιασμό ή οτιδήποτε άλλο

 

Οι απαντήσεις

​

Ας χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα:
Έχουμε ξεκινήσει να επικοινωνήσουμε με τον εσωτερικό μας εαυτό με θέμα να νιώσουμε ποιο είναι το ζητούμενο στην εξέλιξή μας αυτή την περίοδο. Ένα θέμα γενικό και «ασαφές».
Βρισκόμαστε σε γαλήνη και φέρνουμε την σκέψη αυτή μέσα στο χώρο μας, σαν μπαλόνι. Την κρατάμε για λίγα δευτερόλεπτα και μετά την αφήνουμε να αιωρηθεί. Ξαναγυρνάμε στην ανεστίαστη επίγνωση με πρόθεση να νιώσουμε. Μετά έρχεται η εικόνα. Βλέπουμε την εικόνα του εαυτού μας να περπατά σε ένα δρόμο ντυμένος στα φούξια. Η εικόνα από μόνη της δεν λέει πολλά.
Όμως, παράλληλα νιώθουμε τον εαυτό μας μέσα σε αυτή την εικόνα. Έτσι έχουμε «νιώσει την εικόνα». Αυτό είναι το μήνυμα.

​

Περιγράφοντας σε κάποιον άλλο αυτή την επικοινωνία, θα μας ακούγαμε να λέμε «είδα τον εαυτό να περπατά ντυμένος με ένα φούξια φόρεμα. Δεν ξέρω που πήγαινα. Ένιωθα όμως εσωτερικά απόλυτα ήρεμη/ος, ένιωθα μία απερίγραπτη βεβαιότητα και εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, δεν είχα καμία ανασφάλεια, δεν είχα καμία έγνοια, δεν είχα κανένα φόβο, ένιωθα ένα με το πνεύμα μου, με τη ζωή, κλπ».
Το μήνυμα λοιπόν αφορούσε ουσιαστικά το σύνολο της αίσθησης αυτής της εικόνας. Το ζητούμενο για την εξέλιξή μας θα ήταν να «γίνουμε» αυτή η αίσθηση.

 

Πως όμως θα «γίνουμε» αυτή η αίσθηση;

 

Η απάντηση στο «πως» έρχεται με «τυχαία» γεγονότα ή εσωτερικές επιθυμίες που δημιουργούνται. Π.χ. να παρακολουθήσουμε ένα σεμινάριο, μία ομιλία ή να διαβάσουμε ένα βιβλίο που «κανονικά» δεν θα διαλέγαμε. Το «πώς» έρχεται μόνο του εάν εστιάσουμε την πρόθεσή μας στην πραγματοποίηση αυτής της εικόνας. Έτσι, συνδέουμε την συνειδητότητά μας, με το ζητούμενο, τον στόχο μας.

​

Σημειώστε ότι, για να διατηρηθεί μέσα στη συνειδητότητά μας αυτό το ζητούμενο, «χρειάζεται» πράγματι να το θέλουμε σαν άνθρωποι. Δηλαδή να το θέλουμε με την καρδιά μας. Εκεί είναι το μέρος της Ελεύθερης Βούλησής μας. Εάν η καρδιά μας δεν «συγκινηθεί» με αυτό και δεν το θέλουμε αληθινά, δεν πρόκειται αυτό το «σενάριο» να το υλοποιήσουμε. Κάποιο άλλο «σενάριο» θα έρθει να το διαδεχθεί.

Στην περίπτωση που η απάντηση έρθει με ήχο ή σχεδιασμούς χρωμάτων και κινήσεων αφηρημένων, το μήνυμα της επικοινωνίας βρίσκεται πάλι στην αίσθηση. Μπορεί να ακούσουμε για ένα δευτερόλεπτο –που στην επικοινωνία φαίνεται να διαρκεί πολύ περισσότερο – έναν ήχο που «αυτόματα» μας κάνει να νιώσουμε διάφορα συναισθήματα.

​

Μπορεί να δούμε χρωματικές κινήσεις ή να έχουμε αφηρημένες αισθήσεις κινήσεων. Σε όλες τις περιπτώσεις, η εστίασή παραμένει στο να νιώσουμε τον ήχο, την κίνηση, τα χρώματα, την εικόνα.

Αυτό που νιώθουμε είναι η απάντηση και συνήθως χρειάζεται πολλή ώρα για να περιγραφεί λεκτικά. Όταν θα περιγράφετε την αίσθηση, θα ανακαλύπτετε ότι τα λόγια δεν επαρκούν για να «πουν» αυτό που μέσα σας «ξέρετε» έχοντας δει την εικόνα ή έχοντας ακούσει τον ήχο ή έχοντας νιώσει τις χρωματικές κινήσεις ή οτιδήποτε άλλο.

Αφού νιώσετε ότι πήρατε την «πληροφορία» που επιθυμούσατε, μείνετε για ένα λεπτό ακόμα σε γαλήνη και μετά ήρεμα μεταφέρετε την συνειδητότητά σας αργά στον χώρο που κάθεστε. Κινείστε απαλά το σώμα σας και ανοίξτε τα μάτια σας κοιτώντας προς τη γη ώστε να γειώσετε καλύτερα τις ενέργειες.

 

 

​

Σεμινάριο Χαριτίνης Χριστάκου©
7 Mαρτίου 2005