Ο Θεός νικά κάθε τραύμα

Ίσως κανένας από μας δεν μπορεί να φανταστεί τον Θεό να υποφέρει. Θεωρούμε το πνεύμα, ή την παγκόσμια ψυχή, παντοδύναμα και αυτό σημαίνει ότι το πνεύμα ή η παγκόσμια ψυχή δεν υποφέρουν.
Ίσως είναι ώρα να διηγηθούμε νέες ιστορίες για τον Θεό μας, ιστορίες πιο αληθινές, ιστορίες εμποτισμένες με ιερές αλήθειες.
Ίσως χρειαζόμαστε ν’ αναζητήσουμε (ώστε να βρούμε) τον Θεό που μας συνοδεύει στην καθημερινότητα της ζωής, μέσα στις ταλαιπωρίες, στον πόνο, στα τραύματα. Που είναι ο Θεός της Αγάπης; Η αγάπη αγαπά από απόσταση ασφαλείας; Η αγάπη κρατά σε ασφάλεια τον εαυτό της; Και ο Θεός μάς γνωρίζει προσωπικά εκ του ασφαλούς, μακριά από τα προβλήματα και τα τραύματά μας;
Εάν ο Θεός εμπότισε με το είναι του όλη την Δημιουργία, εάν είναι τα πάντα, παντού, αυτό σημαίνει ότι ο Θεός είναι αλήθεια παρών μέσα στον πόνο, μέσα στο κλάμα, και μέσα στο τραύμα του καθενός από μας.
Αυτή είναι μία διαφορετική οπτική για τον Θεό. Φέρνει τον Θεό να μετέχει μέσα σε κάθε τι που καθένας μας ζει. Τον κάνει παρόντα στα μικρά, αστεία, πικρά, καλά και στραβά, της καθημερινής μας ζωής. Τον κάνει αλήθεια παρόντα, πάντα και παντού, επειδή τον αποκαθιστά στην αλήθεια του μέσα μας. Τον φέρνει εδώ, από εκείνο το μακρινό σύμπαν όπου τον έχουμε βάλει να κάθεται κρίνοντας.
Αυτό είναι το κλειδί για κάθε θεραπεία: η παρουσία του Θεού, εδώ, τώρα, μέσα. Αυτή η γνώση μπορεί να αλλάξει την πορεία, εξέλιξη, ταχύτητα κάθε θεραπείας, επειδή αναγνωρίζει την παρουσία του Θεού μέσα μας. Το σημάδι του είναι η ατάραχη γαλήνη στα βάθη της ύπαρξής μας.
Ο Θεός που είναι πάντα γαλήνιος, επειδή πάντα νικά το τραύμα μας και πάντα εξυφαίνει κάθε ιστορία φρίκης σε μία ευλογία εγγύτητας. Την στιγμή που θα τον νιώσουμε, γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει καμία πληγή τόσο βαθιά που ο Θεός δεν μπορεί να θεραπεύσει.
Πολλοί μυστικιστές δίδαξαν ότι υπάρχει κάτι μέσα μας που δεν υπόκειται στην φρίκη της δικής μας βούλησης. Όσο κι αν έχουμε τραυματίσει τον εαυτό μας, όσο αυτοκαταστροφικά κι αν λειτουργήσαμε, αυτή η βαθιά γαλήνη είναι εκεί παρούσα περιμένοντας να την αποζητήσουμε. Είναι το ιερό δισκοπότηρο. Είναι το ήσυχο καταφύγιο.
Ο ευγενής Θεός μέσα μας έχει κερδίσει κάθε πόλεμο πριν ακόμα αυτός συμβεί, και παραμένει ανίκητος, ενιαίος, και αναλλοίωτος στους αιώνες. Έτσι συνειδητοποιούμε πώς ό,τι κι αν μας έχει κάνει κάποιος στο παρελθόν, ή μας κάνει τώρα, ή μπορεί να μας κάνει στο μέλλον, η ουσία της ύπαρξής μας παραμένει αμετάβλητα θεμελιωμένη στον Θεό, ως το μυστήριο της Παρουσίας του, ως η ζωή που είναι δική μας και του Θεού ταυτόχρονα.
Είναι από αυτή την αναγνώριση που βρίσκουμε το κουράγιο να προχωράμε στην θεραπεία μας, νιώθοντας μία βαθιά γαλήνη, η οποία δεν εξαρτάται από την έκβαση των προσπαθειών μας, επειδή αυτή είναι η γαλήνη του Θεού, η οποία δεν εξαρτάται από τίποτα και από την οποία όλα εξαρτώνται.
Με σκέψεις αγάπης,
Χαριτίνη
Comments