Φάσεις Μεταμόρφωσης Ι

Η κάθαρση

Όλοι καταλαβαίνουμε ότι η ανάπτυξη και καλλιέργεια μίας εξελικτικής νοοτροπίας δεν είναι καθόλου στατική. Το σύμπαν εξελίσσεται, η κατανόηση της πνευματικότητας εξελίσσεται, ωριμάζει, βαθαίνει. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την ηθική μας ανάπτυξη. Η πνευματικότητα εμπεριέχει την ανάπτυξη μίας ουσιαστικής ηθικότητας, επειδή η συνείδηση και η αλήθεια είναι οι ζώσες ποιότητες του αληθινού εαυτού μας.

Είναι φυσικό καθώς μεγαλώνουμε να μην μπορούμε και να μην θέλουμε να ζήσουμε με τις απλουστευτικές αντιλήψεις και κανόνες ήθους που είχαμε στην νεότητα. Είναι σημάδι εξέλιξης η ανάγκη να υιοθετήσουμε νέους κανόνες ήθους που να είναι πιο γνήσιοι και αληθινοί. Η ηθική και πνευματική ανάπτυξη αποτελούν ένα ενιαίο δίδυμο. Εάν δεν υπάρχει εσωτερική ηθικότητα, δεν μπορεί το πνεύμα μας ν’ αναπτυχθεί. Και δεν υπάρχει πνευματική ανάπτυξη, εάν δεν υπάρχει αντίστοιχη ανάπτυξη ηθικής.

Όταν κάποιος είναι «πνευματικός» σημαίνει ότι αναπτύσσει επαφή με την συνείδησή του, την φωνή της αλήθειας μέσα του, απομακρυνόμενος σταδιακά από σκεπτικά, συναισθήματα, και πράξεις, που απαξιώνουν την ηθική ποιότητα του πνεύματός του. Αυτή είναι η άνοδος προς τον πνευματικό εαυτό.

Γι’ αυτή την άνοδο κάνουμε όλοι την πορεία κάθαρσης που αφορά τον τρόπο σκέψης, τα μπλοκαρισμένα συναισθήματα, τις προβολές και τους ρόλους που ασυνείδητα υιοθετήσαμε. Αυτή η διαδικασία είναι μία συνεχής εποπτεία του ίδιου μας του εαυτού. Μία καθημερινή συνειδητή ματιά στα λόγια και τις πράξεις και στα αισθήματά μας, αλλά είναι επίσης και μία συνειδητή απόφαση να μην δεχτούμε να είμαστε κάτι λιγότερο από αυτό που μπορούμε να γίνουμε και να είμαστε.

Ο στόχος της κάθαρσης δεν είναι να τιμωρούμε και να κατακρίνουμε τον εαυτό μας για κάθε σφάλμα, ατυχή δράση, άστοχη λέξη που είπαμε. Ο στόχος της κάθαρσης είναι να εντοπίζουμε τις ατέλειες και τα λάθη, να κάνουμε ό,τι μπορούμε να τα διορθώνουμε, να είμαστε σπλαχνικοί με την ατέλεια, ενώ συνεχίζουμε να ζούμε αναγνωρίζοντας ότι όλοι είμαστε ατελείς, ότι όλοι κάνουμε λάθη και πέφτουμε σε σφάλματα.

Είναι επίσης μέσα στην πορεία της κάθαρσης που φτάνουμε να καταλάβουμε ότι έχουμε ανάγκη να ελέγξουμε τις παρορμήσεις μας, τα πιο ακατέργαστα ένστικτά μας, αλλά και να βρούμε τα υγιή όρια του εαυτού μας, ώστε να μπορούμε να σταθούμε και να δράσουμε μέσα σ’ ένα μεγαλύτερο κύκλο ζωής και συνύπαρξης.

Ένα από τα μεγάλη οφέλη της άχαρης (για να το κρύψουμε;) διαδικασίας της κάθαρσης είναι η αύξηση της ταπεινότητας. Αναγνωρίζοντας πόσο εύκολα κάνουμε λάθη, αν και δεν θέλουμε, μειώνουμε την αλλαζονεία μας αλλά και την απαίτησή μας να είναι οι άλλοι τέλειοι. Με έναν βαθύ τρόπο, η διαδικασία της κάθαρσης μάς μετακινεί από την μυωπική και αυστηρή αντίληψη του νου στην διευρυμένη και σπλαχνική ματιά της καρδιάς. Αυτή είναι τελικά η αναγνώριση και παραδοχή της απλής αλήθειας:

Είμαστε όλοι άνθρωποι. Δεν είμαστε τέλειοι. Όλοι προσπαθούμε.

Μέσα στην πληθώρα των πνευματικών ποιότητων που ενισχύει και ζωντανεύει η καθαρτική διαδικασία, η αναγνώριση και παραδοχή της ανθρώπινης φύσης και κατάστασης είναι από τα μεγαλύτερα δώρα που παίρνουμε.

Αυτή η ανθρωπινότητα που φέρνει στο φως η καθαρτική διαδικασία μας υπεν-θυμίζει την αληθινή ποιότητα της ηθικής, που δεν αφορά τόσο τα εξωτερικά δεδομένα και πράξεις, όσο τις εσωτερικές νοοτροπίες, τα εσωτερικά κριτήρια και κίνητρα πίσω από τα λόγια ή τις πράξεις, και εσωτερικές αξιολογήσεις που έχουμε για κάθε τι. Αυτά στην ουσία συνιστούν τους άξονες της συνειδητότητας και τους δείκτες που έχουμε για την πραγματική πνευματική ανάπτυξη.

Οι εξωτερικές ηθικές πράξεις συχνά είναι φαρισαϊσμοί, σκεπάσματα. Μία εξωτερική ή λεκτική ηθικολογία είναι εύκολη. Καταρχήν όμως –λόγω της φύσης της- διαιρεί τους ανθρώπους σε ηθικούς και μη, σε καλούς και μη, σε αρεστούς και μη, σε σωστούς και μη. Τέτοιου είδους ηθική πάντα σπέρνει διχασμό, διχόνοια και απέχθεια, πάντα κρίνει, μειώνει, απαξιώνει. Είναι σπόρος πολέμου και όχι ειρήνης. Είναι φύτρα κακού και όχι αγάπης. Είναι στάση μίσους και όχι εμπερίεξης. Δεν υπηρετεί το πνεύμα αλλά την persona.

Μέσα σε όλη την μεταμόρφωση που συμβαίνει, έχουμε ανάγκη από ένα ψυχικά υγιή άξονα σκέψης, αντίληψης και δράσης. Έναν ώριμο άξονα που θα μας οδηγήσει να γίνουμε περισσότερο αυτό που μπορούμε να είμαστε. Νομίζω ότι είναι η ώρα να δώσουμε την έμφαση που οφείλεται στον ηθικό άξονα της συνειδητότητας ως τον πιο βέβαιο και καθαρό δείκτη για πνευματική ανάπτυξη.

Αν αγαπήσουμε αληθινά, θα σκεφτούμε διαφορετικά και θα φερθούμε διαφορετικά.

Με σκέψεις αγάπης,

Χαριτίνη