Το να βρεις νόημα στον κόσμο σημαίνει να πάψεις να κρύβεσαι και να κρύβεις. Σημαίνει να πάψεις να προσποιείσαι. Σημαίνει να αποδεχτείς να δεις, να κοιτάξεις, να γνωρίσεις. Σημαίνει να θέλεις να ελευθερωθείς και να ελευθερώσεις. Να θέλεις να ολοκληρωθείς και να ολοκληρώσεις. Σημαίνει να θέλεις να βαδίσεις την ανηφόρα και να το κάνεις.

Αυτό δεν είναι ένα εγχείρημα για φυγόπονους. Για όσους θέλουν την κορυφή έτοιμη χωρίς την ανηφόρα. Για όσους πιστεύουν ότι δικαιούνται τα πάντα χωρίς ν’ αναλογίζονται την τωρινή κατάσταση της συνείδησής τους. Ούτε για όσους δεν θέλουν ν’ αλλάξουν οπτική, ούτε για όσους θέλουν τα πάντα γιατί έτσι, ούτε για όσους θέλουν να χρησιμοποιήσουν το Πνεύμα και την ενέργεια πιστεύοντας ότι έτσι θα παρακάμψουν την ανηφόρα και θα βρεθούν μαγικά στην κορυφή.

Αυτό όμως είναι το εγχείρημα που όλοι θα θέλαμε ν’ αναλάβουμε, που όλοι ευχόμαστε να κάνουμε, που όλοι θα ποθούσαμε να βρούμε το σθένος να επιχειρήσουμε. Αυτό είναι το εγχείρημα που η ψυχή μας θέλει. Αυτό είναι το εγχείρημα που όσοι μας αγαπούν εύχονται να κάνουμε. Αυτό είναι το εγχείρημα που όσοι προηγήθηκαν και όσοι έρχονται μετά από μας, προσεύχονται να κάνουμε.

Το να βρούμε το νόημα της ζωής και της ζωής μας σημαίνει ότι αλήθεια θέλουμε να «τα βρούμε» με τον εαυτό μας, με τον κόσμο και την ζωή γύρω μας.

Για να βρούμε το νόημα χρειάζεται και ν’ αναπτύξουμε την ικανότητά μας να σκεφτόμαστε αφηρημένα και συγκεκριμένα, και να καλλιεργήσουμε την ικανότητά μας να συλλογιζόμαστε βαθύτερα και πιο ουσιαστικά. Ο συνδυασμός των δυο λειτουργιών είναι το κλειδί για να βρούμε το νόημα.

Όταν μιλάμε για νόημα και όταν αναζητάμε νόημα, μιλάμε για κάτι που είναι ουσιώδες, σαν τους χυμούς που κυλούν μέσα στο δένδρο και το τρέφουν και το ζουν. Ένα δένδρο που το κοιτάμε εξωτερικά, τι νόημα έχει; Η εξωτερική ματιά περιορίζει το νόημα του δένδρου τόσο πολύ, που στο τέλος δεν αρκεί για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του.

Όμως αν δούμε το ίδιο δένδρο αναζητώντας το νόημα, τότε θα συλλογιστούμε τις ρίζες που το κρατούν όρθιο, τους χυμούς που ρέουν μέσα του, τις ανταλλαγές που συμβαίνουν μεταξύ των φύλλων, των κλαδιών και του κορμού, τις ανταλλαγές που συμβαίνουν ανάμεσα στις ρίζες του και στη γη. Θα συλλογιστούμε αυτούς που μπορεί να κάτσουν στο ίσκιο του, αυτούς που μπορεί τυχαία ή όχι να το αγγίξουν, θα συλλογιστούμε την εξωτερική επαφή με άλλα δένδρα γύρω του και την υπόγεια επαφή του μ’ αυτά. Θα συλλογιστούμε την σχέση του με τον αέρα, κάθε έντασης. Θα συλλογιστούμε την σχέση του με την βροχή, κάθε είδους. Θα συλλογιστούμε την σχέση του με την ζέστη και την φωτιά. Θα συλλογιστούμε τον βαθμό ευλυγισίας των κλαδιών και των φύλλων του, αλλά και τον βαθμό σταθερότητας και δύναμης του κορμού του.

Και τότε, αλήθεια θα έχουμε αναζητήσει το νόημα του δένδρου και τότε ίσως κάτι αρχίσουμε να συλλαμβάνουμε, στην αρχή αφηρημένα και αισθαντικά, και μετέπειτα συγκεκριμένα και αντιληπτικά.

Αυτή είναι μία διαδρομή που την κάνει κάποιος που αλήθεια επιθυμεί να βρει το νόημαενός δένδρου. Το νόημα καλεί για βάθος, για στοχασμό. Απαιτεί αυτός που ψάχνει το νόημα αλήθεια να το επιθυμεί. Αλλιώς, θα εγκαταλείψει. Θα συλλογιστεί ένα, δύο πράγματα και ευχαριστημένος θα απομακρυνθεί πιστεύοντας ότι το βρήκε.

Το δένδρο είναι ένα καλό παράδειγμα αναλογίας, αν και όχι πλήρες, γι’ αυτά που απαιτεί η διαδρομή για να βρει κάποιος το νόημα της ζωής και της ζωής του.

Ο άνθρωπος έχει τόσες περίπλοκες εσωτερικές και εξωτερικές διεργασίες. Πέρα των εξωτερικών συνθηκών που τον κατακλύζουν με την ένταση και την ταχύτητά τους, έχει και όλες τις αόρατες διεργασίες που επίσης τον πλημμυρίζουν εσωτερικά – βιολογικές, συναισθηματικές, νοητικές, ψυχικές, πνευματικές.

Αντιλαμβανόμενοι την πραγματική έκταση των εργασιών του ανθρώπου, μπορούμε να κατανοήσουμε τους λόγους που το να βρει κάποιος νόημα στην ζωή και στην ζωή του, χρειάζεται αποφασιστικότητα, πόθο, πειθαρχία για να υπηρετηθεί ο πόθος, συνοχή, συνέπεια, συνέχεια και τόσα άλλα.

Γιατί κάποιος θα διέθετε όλη αυτή την ενέργεια για να βρει νόημα;

Καταρχήν επειδή δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία – ακόμα κι αν δεν συνειδητοποιείται ο βαθμός δυστυχίας – από το ζεις μία ζωή χωρίς νόημα, πάνω σ’ ένα πλανήτη που δεν φαίνεται να έχει κάποιο νόημα.

Δεύτερον, επειδή ο άνθρωπος είναι έμψυχος και επομένως το νόημα συνιστά τον πιο ουσιαστικό και ζωτικό πόθο του αλλά και την ίδια την ουσία του. Το νόημα ενός όντος είναι η σημασία και η αξία του. Και κάθε άνθρωπος θέλει η ζωή του να έχει νόημα, να σημαίνει κάτι, και ο κόσμος του να έχει νόημα και να σημαίνει κάτι.

Τρίτον, επειδή δεν υπάρχει μεγαλύτερη απελπισία από το αίσθημα μίας αφόρητης ματαιότητας των πάντων, και ο άνθρωπος έχει ψυχική ανάγκη να υπερβεί την ματαιότητα και ν’ ακυρώσει το ανούσιο.

Τέλος, επειδή η μία σταθερή και βαθιά επιθυμία κάθε ανθρώπου που έζησε ποτέ στην γη είναι να ευτυχήσει. Η ευτυχία είναι το ζητούμενο όλων και ευτυχία είναι συνυφασμένη με την ύπαρξη νοήματος.

Όλοι αυτοί οι λόγοι είναι που κάνουν έναν άνθρωπο να αναζητά το νόημα της ζωής και της ζωής του. Γιατί έτσι μπορεί να ευτυχήσει. Γιατί έτσι μπορεί να γνωρίσει την θέση του στον κόσμο, τον λόγο του στον κόσμο, την αιτία του στον κόσμο. Έτσι νιώθει παρών με νόημα και αιτία μέσα στον κόσμο. Και τότε ο κόσμος του αλλάζει. Και τότε τα πάντα αλλάζουν.

Γι’ αυτό αξίζει. Γι’ αυτό είναι σημαντικό. Γι’ αυτό το νόημα είναι ζωή, και η ζωή είναι νόημα.

Τίποτα δεν είναι πιο φωτεινό και φωτισμένο από έναν άνθρωπο που βρήκε το νόημα της ζωής και της ζωής του. Τίποτα δεν είναι πιο ελπιδοφόρο για το μέλλον. Και τίποτα δεν είναι πιο ισχυρό, από τον άνθρωπο που έχει βρει το νόημα της ζωής και της ζωής του.

#spiritualintelligence #spirituality #life #meaning