Υπάρχει ένα αόρατο χαλί πάνω στο οποίο βαδίζουμε την ζωή μας και παρότι περπατάμε πάνω του, σκεφτόμαστε, νιώθουμε, δρούμε και αντιδρούμε, ελάχιστα αναγνωρίζουμε το κίνητρο που μας τροφοδοτεί και βρίσκεται κάτω από όλα αυτά. Το κίνητρο πίσω από τα συμβαίνοντα στην ζωή μας είναι η επιτακτική ανάγκη να νιώσουμε δυνατοί - σωματικά, συναισθηματικά, νοητικά, ψυχικά. Αυτή η ανάγκη καθορίζει τις αποφάσεις, τις συμπεριφορές και τις νοοτροπίες που αναπτύσσουμε όσο ζούμε. Αυτή η ανάγκη είναι που δίνει το χρώμα στο χαλί της ζωής μας.

Από νωρίς μαθαίνουμε ότι είναι σημαντικό να είμαστε δυνατοί. Και μαθαίνουμε ότι η δύναμη σχετίζεται με κύρος, θέσεις, εξουσία, χρήματα, φήμη, επιτυχία, αναγνώριση. Είμαστε βέβαιοι ότι αποκτώντας, κατακτώντας, επιτυγχάνοντας κάτι απ’ όλα αυτά, θα νιώσουμε δυνατοί.

Η πνευματική ανάπτυξη είναι θύμα αυτής της περιγραφής. Θεωρούμε ότι είναι πνευματική εργασία η χειραγώγηση της ενέργειας, και ταυτίζουμε την ενέργεια με το πνεύμα ανάγοντας το πνεύμα σε κάτι αδύναμο που χρειάζεται να χειραγωγηθεί για να δυναμώσει και να ισορροπήσει.

Η αλήθεια είναι ότι μαθαίνουμε πώς να χειραγωγούμε την ενέργεια για να νιώσουμε πιο δυνατοί, πιο βέβαιοι, πιο ισχυροί. Μαθαίνουμε πώς να έλξουμε την ενέργεια για να «πάρουμε» αυτό που θέλουμε, όπως το θέλουμε, όσο το θέλουμε, αν γίνεται και όταν το θέλουμε.

Η ενέργεια είναι ουδέτερη, άφθονη και διαθέσιμη. Το πώς την χρησιμοποιούμε απλά δείχνει εμείς πώς είμαστε και που βρισκόμαστε συνειδησιακά. Μας βοηθά να καταλάβουμε πόσο «αδύναμοι» νιώθουμε και πόση ανάγκη έχουμε να χειραγωγήσουμε με οποιονδήποτε τρόπο για ν’ αποκτήσουμε αυτό που θέλουμε, ώστε να νιώσουμε κάπως δυνατοί. Αυτή είναι η πιο παλιά ιστορία στην ανθρωπότητα. Ότι τώρα το λέμε «ενέργεια» δεν το κάνει διαφορετικό.

Ο χειρισμός των ενεργειών δεν συνιστά πνευματική εργασία. Στην ουσία δεν έχει καμία σχέση με την πνευματική ανάπτυξη. Ακολουθεί τους νόμους της ελλειμματικότητας και της χειριστικότητας που ανήκουν αποκλειστικά στο σκεπτικό της διττότητας. Στα αρχικά στάδια της πνευματικής αφύπνισης, πολλοί αλήθεια πιστεύουν πως μαθαίνοντας να χειραγωγούν τις ενέργειες εξελίσσονται πνευματικά. Αναμενόμενο. Όταν πεινάς, απλά τρως. Όταν διψάς, απλά πίνεις το νερό.

Χρειάζεται να κυλήσει νερό στο αυλάκι για ν’ αρχίσει κάποιος να συνειδητοποιεί ότι η χειραγώγηση των ενεργειών δεν έχει τίποτα να κάνει με την πνευματική του φύση και λειτουργία. Το μεν ένα είναι λειτουργικό αδυναμίας, ενώ το άλλο είναι λειτουργικό πραγματικής δύναμης. Το ένα αυξάνει τον φόβο, ενώ το άλλο δυναμώνει την αφοβία. Το ένα παράγει αισθήματα κινδύνου, το άλλο γεννά αισθήματα γαλήνης.

Η πνευματική ανάπτυξη ξεκινά όταν το άτομο αναγνωρίσει το βάθος της ανάγκης του για δύναμη – άρα και το βάθος της ατομικής του αδυναμίας. Τότε ανοίγουν οι πύλες για ν’ ανακαλύψει και να σχετιστεί με την απέραντη δύναμη μέσα του - που όμως δεν είναι χειραγωγίσιμη, την απέραντη αγάπη μέσα του - που όμως δεν υπακούει στα θέλω του, την βαθιά του πληρότητα - που αφήνει τους άλλους ελεύθερους, την αλήθεια της ύπαρξής του – που δεν έχει ανάγκη κολακείας.

Κάπως έτσι φτάνουμε ν’ ανακαλύψουμε ότι η δύναμή μας κρυβόταν εκεί που φοβόμασταν ή ντρεπόμασταν να κοιτάξουμε. Συνειδητοποιούμε ότι κυνηγώντας την δύναμη εκεί που δεν ήταν, κυνηγούσαμε ένα ψέμα που απομυζούσε την ζωτικότητά μας. Η δύναμη μέσα μας είναι αληθινή. Εκεί που βρίσκεται η δύναμή μας, εκεί βρίσκεται και η αλήθεια μας – και εκεί είναι η αλήθεια της καρδιάς μας.

Και ενώ πολλοί φαντάζονται ότι η καρδιά και η ψυχή είναι έννοιες που περιβάλλονται από ένα πνευματικό αιθέριο ροζ σύννεφο, ανεδαφικές, μη πρακτικές, μη ρεαλιστικές, και άρα αδύναμες, η αλήθεια είναι τόσο διαμετρικά αντίθετη.

Γιατί χρειάζεται να έχεις κάνει μία ελάχιστη επαφή με κάτι πραγματικό, για να μπορείς να έχεις την ψυχική δύναμη να πεις τα «όχι» που καλείσαι να πεις μέσα στην καθημερινότητα. Γιατί χρειάζεται να πάρεις δύναμη από την ψυχή σου, για να μην χειραγωγείς ανθρώπους και καταστάσεις.

Γιατί χρειάζεται να πάρεις δύναμη από την ψυχή σου, για να μην τρέφεις αυταπάτες, για να επιτρέψεις να καταρρεύσουν ψέματα. Ψέματα για την τέλεια σχέση, την τέλεια δουλειά, την τέλεια ζωή – σαν ένα ουρανό που είναι μόνιμα μόνο γαλανός, που δεν έχει ποτέ σύννεφα, ποτέ βροχή, ποτέ αστραπές, ποτέ καταιγίδες και βροντές.

Γιατί χρειάζεται να πάρεις δύναμη από την ψυχή σου για να πεις «ναι» εκεί που θ’ αρνιόσουν. Γιατί χρειάζεται να πάρεις δύναμη από την ψυχή σου για να πετάξεις πάνω από το όριο ασφαλείας των γνωστών τρόπων σου. Γιατί χρειάζεται να πάρεις δύναμη από την ψυχή σου για να διαπεράσεις την κουρτίνα των φόβων, ώστε να μην κάνεις αυτό που είναι εύκολο. Γιατί χρειάζεται να πάρεις δύναμη από την ψυχή σου, για να μην λες «ναι» ενώ διαφωνείς, για να μην ακολουθείς «την ροή» δηλαδή όλους τους άλλους, ενώ ξέρεις ότι έτσι γίνεσαι απών.

Γιατί χρειάζεσαι να στηριχθείς στην ψυχή σου, να νιώσεις την αλήθεια της, για να βρεις την δύναμη που θα σε οδηγήσει σε επιλογές που έχουν αξία, αλλά δεν είναι βολικές. Σε επιλογές που έχουν ουσία, αλλά δεν είναι φυγόπονες. Σε επιλογές που σε κάνουν να νιώθεις ότι αρχίζεις πραγματικά να υπάρχεις, αλλά χωρίς την ευκολία του ν’ ακολουθείς.

Και η ψυχή σου θα σου δώσει την δύναμη να βγεις από τις αυταπάτες που απλόχερα καλλιεργούνται γύρω και μέσα. Η ψυχή σου θα σου δείξει τι αλήθεια μπορείς. Η ψυχή σου θα σου δώσει το κουράγιο να ορθώσεις το ανάστημά σου, να σταθείς. Η ψυχή σου θα σου δείξει πώς, το να μην τρέφεις μεγάλες ιδέες για εσένα, σε κάνει ελεύθερο και ανθεκτικό. Η ψυχή σου θα σου δείξει πώς, όταν είσαι απλός και συνηθισμένος, μεγαλώνεις και διευρύνεσαι. Όλα αυτά και τόσα πολλά άλλα θα σου δείξει η αλήθεια σου.

Η ψυχή σου είναι η μόνη πραγματική σου δύναμη. Εσύ θα την βρεις. Δεν θα έρθει εκείνη σε σένα. Θα πας εσύ σ’ αυτήν μπαφιασμένος από τα κυνηγητά και τα κρυφτά. Αποκαμωμένος από την ανάλωση χωρίς ουσία. Απογοητευμένος επειδή οι τεχνικές δεν δούλεψαν μακροπρόθεσμα. Απελπισμένος ίσως επειδή τα πράγματα δεν πάνε όπως θες. Τότε εσύ θα είσαι έτοιμος. Τότε θα πας εσύ σ’ αυτήν. Και εκεί θα βρεις ήρεμα, σιωπηλά και όμορφα, την δύναμη που αναζητούσες. Εκεί θα σε βρεις.

Και θα είσαι καλά μέσα στο πετσί σου, και όχι έξω από αυτό. Θα είσαι καλά μέσα στον εαυτό σου, αλλά όχι αναγκαία με όλους τους άλλους. Θα είσαι αλήθεια Εσύ - ένας άνθρωπος που συνεχίζει να μαθαίνει, να αλλάζει, να διδάσκεται, να αγαπά, να κάνει λάθη, να εμπνέει, να σκοντάφτει, να εμπνέεται, να πέφτει, αλλά που θα έχει πάντα την ταπεινότητα να ξεσκονίζει τα ρούχα του από τα χώματα, να μην τα παίρνει πολύ προσωπικά, ν’ αντέχει, και να ξανασηκώνεται πιο ισχυρός ψυχικά από πριν.

Και πάνω σ’ αυτά που η ψυχή σου θα σου μάθει ότι είσαι, το σύμπαν σου και το σύμπαν θα μπορέσει να χτίσει τα έργα του και τα υπέροχα οικοδομήματά του στα γερά σου θεμέλια. Εσύ θα θεμελιώσεις και το σύμπαν θα οικοδομήσει. Αυτή είναι η δύναμή σου, ζηλευτή στο σύμπαν και λατρευτή στους αγγέλους του.

Αν αυτό το άρθρο σου φάνηκε ενδιαφέρον τότε ίσως αισθανθείς ότι σε αφορά «Το Μονοπάτι της Ψυχής»