Nεραϊδοπαρατράγουδα, 28 Δεκεμβρίου

Καλημέρα, όλη μέρα! 28 Δεκεμβρίου και η μέρα είναι ή του ύψους ή του βάθους! Ή που θα γίνουν όλα τα θαύματα μαζί ή που δεν θα γίνει τίποτα! Αχ, θεέ μου τι λέω, η δόλια η νεράϊδα! Με έχουν τρελάνει όμως τα μικρονεραϊδάκια, τα μικρονανάκια και τα μικροκαλικαντζαράκια που με έχουν βάλει να φυλάω! Τι να κάνω και εγώ; Οι γονείς τους ήθελαν να ξεκουραστούν μετά από τόσο εντατική εργασία και είπα και εγώ να βοηθήσω.

Τι τα’ θελα, η χαζοβιόλα! Ποιος θα μου το’ λεγε ότι θα’ τρεχα σαν την σβούρα! Η Ζόρνα σκαρφαλώνει πάνω στο χριστουγεννιάτικο δένδρο και καμώνεται ότι είναι σούπερ νεραϊδοβασίλισσα και φτιάχνει τα μαλλιά λες και έχει ραντεβού με τον πρίγκιπα όλων των ξωτικών!

Η άλλη, η προκομένη η Ρίνα μόλις μπήκε στην εφηβεία και είναι συνεχώς ερωτευμένη και παθιασμένη! Τρέχω ξοπίσω της και την βρίσκω να κρυφοφιλιέται την μία κάτω πάνω στα χρυσάνθεμα, την άλλη πίσω από τους μενεξέδες, την παράλλη κάτω από το φως του ολόγιομου φεγγαριού, την παρα-παράλλη κάτω από τις σταγόνες που πέφτουν από τις λεπτές ακτίνες μίας πικραλίδας! Θέ μου, έχω γίνει χίλια κομμάτια με τα τρελόπαιδα!

Μην ακούσω γονιό ανθρώπινου παιδιού να παραπονιέται, θα βάλω τέτοια τσιρίδα που θα με ακούσει η Νέα Υόρκη! Άμα πια! Τι κάνουν τα καημένα τα παιδάκια των ανθρώπων; Τίποτα! Μάλιστα, τίποτα!

Ούτε πετάνε! Ούτε κρύβονται στις κοιλιές των σκίουρων! Ούτε χώνονται μέσα στα μεγάλα βαθουλώματα των δένδρων! Ούτε σκαρφαλώνουν πάνω στα λουλούδια! Ούτε πάνε να πιάσουν συνομιλίες με κουκουβάγιες! Ούτε ζητάνε χάρες από το φεγγάρι να ρίξει σκάλα για να κάνουν κούνια! Ε, ναι! Μέχρι και αυτό έκαναν χθες το βράδυ! Έλεος!

Η μαμά της Ζόρνας είναι βαφτιστήρα του φεγγαριού, και έχουν συγγενικές σχέσεις! Όταν γεννήθηκε είχε πανσέληνο μεγάλη! Αυγουστιάτικη! Την ώρα που γεννήθηκε ακούστηκε η βαθιά φωνή του φεγγαριού να ανακοινώνει ότι το παιδί θα το βάφτιζε μέσα στα φεγγαρίσια του νερά! Πράγματι, δώδεκα μήνες αργότερα, στο επόμενο Αυγουστιάτικο φεγγάρι, βαφτίστηκε η μαμά της Ζόρνα στην Ανάλασα, την Θάλασσα ανάμεσα στον κόσμο των ανθρώπων και τον κόσμο των ξωτικών. Έτσι πήρε αέρα η Ζόρνα, και έφτασε να ζητά χάρες και από την νονά της μαμάς της! Ε, τι να πω πια η νεραϊδα! Τι να πω!

Θε μου, ευτυχώς που δεν ήθελα να κάνω και εγώ νεραϊδάκια! Θα είχα μουρλαθεί! Είμαι σίγουρη πως, αν δεν είχα αποδείξεις και φωτογραφίες γι’ αυτά που σου λέω, ούτε εσύ θα με πίστευες! Θα’ λεγες ότι είμαι υπερβολικιά, ίσως σπαστικιά, ίσως ονειρικιά, ίσως και να το’ παθα από οστρακιά! Ε, γι’ αυτό και εγώ σου’ βαλα τις φωτογραφίες για να μην μπορείς να πεις κι εσύ τσιμουδιά!

Βλέπω εγώ τι καλά που είναι τα παιδάκια των ανθρώπων! Σχεδόν κάθε μέρα τα βλέπω που έρχονται βόλτα στο δάσος της γειτονιάς μου. Τι κάνουν τα καημένα; Τίποτα! Άγια παιδάκια! Άγια και το εννοώ! Περπατούν γλυκά στην γη, τρέχουν και παίζουν όμορφα, κρύβονται πίσω από θάμνους, κάθονται κάτω στο χώμα και λένε ανέκδοτα ή τα μυστικά τους, παίζουν κυνηγητό ή τυφλόμυγα, ή βάζουν δυνατές φωνές γιατί είναι το μόνο μέρος που μπορεί ν’ ακουστεί η δύναμη της φωνής τους. Άγια σας λέω άγια!

Τα κοιτάω που παίζουν τόσο όμορφα και τα φτύνω! «Φτού σας, άγια παιδάκια! Φτου να μην σας βασκάνω!» τους λέω και τα φτύνω και κάνω τρεις βόλτες γύρω από τον εαυτό μου για να μην ματιαστούν!

Πολλές φορές τα άγια παιδάκια των ανθρώπων παίζουν μέσα στο δάσος μας και εμείς κρυβόμαστε και τα χαζεύουμε! Μαζεύονται νεραϊδάκια, νανάκια, ξωτικάκια όλων των ειδών, και κατασκοπεύουν τα παιδιά! Εγώ λέω ότι αυτό είναι καλή ιδέα. Μπας και παραδειγματιστούν και βάλουν κάτω τον ποπό τους, και ηρεμήσουμε όλοι!

Σαν αυτήν την έξυπνη, την Ραίσα, που πήγε και χώθηκε μέσα στο βάζο του παιδιού που μάζευε πεταλούδες! Μας έκοψε την χολή σάς λέω. Ήμασταν σίγουροι ότι θα την έβλεπε, αλλά τελικά φαίνεται ότι η Ραίσα ήταν τελείως αόρατη στα μάτια του! Σίγουρα μεγάλωσε σε πολύ λογική οικογένεια, αλλιώς δεν εξηγείται ότι δεν την είδε. Μόνο όσοι έχουν χάσει επαφή με την παιδική τους φαντασία δεν μας βλέπουν όταν είμαστε μπροστά στην μύτη τους! Ή όσοι ζουν μέσα στα τσιμέντα περικυκλωμένοι από τενεκέδες με τέσσερις ρόδες που κάνουν μεγάλη φασαρία και καπνίζουν σαν φουγάρα.

Βέβαια, κι εμείς αποφεύγουμε να πάμε μπροστά στην μύτη τους, γιατί μπορεί να τους κοψοχολιάσουμε και δεν είναι ευγενικό να εισβάλεις στον κόσμο κάποιου άλλου απλά και μόνο γιατί μπορείς. Έτσι και εμείς τους σεβόμαστε και αποφεύγουμε να προκαλέσουμε ή να φοβίσουμε τους ανθρώπους και να σταθούμε μπροστά στην μύτη τους. Αυτό όμως το «εμείς» έχει να κάνει με τις ενήλικες νεράϊδες και ξωτικά. Τα νεραϊδάκια και τα ξωτικάκια είναι άλλη ιστορία!

Η αλήθεια είναι ότι ευτυχώς δεν το κάνουν πολύ συχνά, γιατί φοβούνται μήπως τα φυλακίσουν μέσα στα βάζα ή, ακόμα χειρότερα, μέσα στην κατάψυξη για να τα δείχνουν σαν λάφυρα! Ή, τρισχειρότερα, μήπως τα δώσουν για ιατρικές έρευνες! Μπρρρρρ! Τέλος πάντων, η Ραίσα την γλύτωσε, και δεν έγινε τίποτα κακό! Βέβαια έκανε να φάει γλυκό ταχινοβούτυρο σχεδόν ένα μήνα, γιατί όταν έμαθε η μαμά της τι έκανε, κόντεψε να λιποθυμήσει και η τιμωρία της ήταν να μην φάει την αγαπημένη της λιχουδιά. Εκεί να ήσασταν να βλέπατε την Ραίσα και τα μπουρίνια της! Να μια γλώσσα έβγαλε στην μαμά της. Αλλά εκείνη, αμετάπειστη.

Αν είχα νεραϊδοπαίδια δεν θα ήξερα τι να κάνω! Ευτυχώς που διάλεξα να κάνω παρέα με τα παιδιά των ανθρώπων! Σήμερα όμως που αποφάσισα να κάνω την νταντά και να τα φυλάω, μου φαίνεται ότι δεν θα την γλυτώσω. Έτσι που πάει θα μου βγει κανένας γοφός από την τρεχάλα που κάνω πίσω από καθένα τους.

Κάνω υπομονή καθώς πλησιάζει η ώρα για να τα μαζέψω και να τα πάω σπίτια τους και να βεβαιωθώ ότι μπήκαν μέσα. Την άλλη φορά που τα φυλούσα, ένα παμπόνηρο νανάκι, έκανε ότι πήγαινε προς την πόρτα του σπιτιού του, και μόλις γύρισα την πλάτη μου, έστριψε και έφυγε και πήγε στο δάσος! Ήθελε βραδινές περιπέτειες! Έμεινε πεινασμένο και μπαφιασμένο από την μοναξιά για πόσες ώρες! Έμ, που μυαλό! Ο πατέρας του είχε βραχνιάσει να το φωνάζει.

Για καλή του τύχη, μία σοφή κουκουβάγια, φύλακας του δάσους, πήγε και ενημέρωσε τον πατέρα του και του εξήγησε πού ήταν ο Μίλος. Μετά από δύο ώρες μέσα στο δάσος, βρήκε τον Μίλο εξαντλημένο να κάθεται μπροστά από ένα μεγάλο δένδρο. Ευτυχώς ήταν καλά, αλλά ο καημένος ο πατέρας του στενοχωρήθηκε πολύ εκείνο το βράδυ! Δεν μπορούσε να βάλει μπουκιά στο στόμα του από την αγωνία που είχε περάσει.

Όταν σας λέω ότι τα παιδιά των ανθρώπων είναι άγια, να μην αμφιβάλλετε καθόλου. Θα μπορούσα να μιλάω με τις ώρες για τις σκανταλιές που έχουν κάνει τα ξωτικάκια και τα νανάκια και όλοι οι υπόλοιποι μικροί ταραχοποιοί, αλλά ο γοφός μου μ' έχει πεθάνει από την τρεχάλα ξοπίσω τους. Μόλις επιστρέψω σπίτι μου θα κάνω ένα ζεστό αφρόλουτρο με νεραϊδίσια βότανα που μου έχει μάθει η Μαρσώ και αύριο θα είμαι μια χαρά.

Ώ, όχι! Μόλις θυμήθηκα ότι η μπανιέρα μου είναι βρώμικη. Ξέχασα να την καθαρίσω. Το πρωί έφυγα φουριόζα για να προλάβω τα παιδιά και ούτε που το σκέφτηκα. Ελπίζω να πέρασε από κεί η Κλικώ, η νεραϊδοκυρά, και να το τακτοποίησε. Η Κλικώ, είναι η πιο νοικοκυρά- νεράϊδα. Επισκέπτεται όλα τα νεραϊδόσπιτα και όποιο είναι βρώμικο αναλαμβάνει να το καθαρίσει, γιατί δεν αντέχει να βλέπει ούτε βρώμικα πιάτα, ούτε βρώμικες κουζίνες, ούτε βρώμικες μπανιέρες.

Από τώρα ονειρεύομαι το μπανάκι μου! Το ωραίο ζεστό νεράκι, τους αφρούς και τις μυρωδιές από τα βότανα, την χαλαρότητα σ’ όλο το καταταλαιπωρημένο σώμα μου. Σήμερα θα κάνω το μπανάκι μου μέσα στο σπίτι, δεν έχω όρεξη για άλλη φύση και πράσινο.

Το μόνο που ονειρεύομαι είναι η φλυτζανιέρα μου και η ζεστασιά του σπιτιού μου. Να σαν την φλυτζανιέρα που έχω βγάλει φωτογραφία από το όνειρό μου!

Όσο κι αν φχαριστιέμαι το δάσος, τα υπέροχα δένδρα του και τα αφρόλουτρα στα φύλλα, σήμερα το μόνο που μπορώ να ονειρευτώ είναι η ζεστασιά της φλυτζανιέρας του όμορφου σπιτιού μου.

Σπίτι μου, σπιτάκι μου, και σπιτονεραϊδάκι μου! Μπάφιασα όλη μέρα να τρέχω παντού μέσα στο δάσος.

«Όνειρο ζω και μη με ξυπνάτε τώρα!» Αφήστε με να ονειρεύομαι το βραδυνό μου μπανάκι στο όμορφο νεραϊδοσπιτάκι μου, γιατί αν έχω αυτό το όνειρο στο μυαλό μου θ’ αντέξω όλα τα ξωτικόπαιδα που τρεχοβολάνε και πετοπηδάνε παντού!

Σκέφτηκα ότι δεν έχεις δει ποτέ το σπίτι μου. Μάλλον θα έχεις περιέργεια να δεις πώς να μοιάζει… Αυτή είναι η τελευταία φωτογραφία που το πήρα, πριν από ένα χρόνο. Την έκανα μεγέθυνση για να μπορείς το δεις. Στην πραγματικότητα, πρέπει να σου πω, ότι είναι μία σταλιά, ταιριαστό με μένα που είμαι τοσοδούλα! Πώς σου φαίνεται αλήθεια το σπίτι μου; Σου αρέσει;

Η Νεράϊδα με τον πονεμένο γοφό, Χαριτίνη

copyright 2013-2022