Ετοιμαζόμαστε για την πιο καρδιακή εποχή του έτους, την μαγευτική περίοδο των Χριστουγέννων, με την ελπίδα να μην έχουμε μεγαλώσει τόσο πολύ που να έχουμε χάσει την επαφή με το παιδί που συνεχίζει να θαμβώνεται από τα φωτισμένα λαμπάκια, τις όμορφες μπάλες του Δένδρου της ζωής… με την ελπίδα να έχουμε κρατήσει την επαφή με την ζωντάνια της μικρής νεράϊδας μέσα μας… με την ελπίδα να έχει η καρδιά μας αρκετούς ανοιχτούς χώρους για να περνάει μέσα το φως των αγγέλων…με την ελπίδα να έχουμε διασώσει -παρότι μεγαλώνουμε- τον μαγευτικό κόσμο της καρδιάς μας, έναν κόσμο μυστηριακό και γι’ αυτό ιερό.

Αυτές οι ελπίδες, τις οποίες φέρνουμε κρυφά στην καρδιά μας κάθε περίοδο Χριστουγέννων, ίσως δεν είναι απλά ελπίδες. Ίσως είναι καθρέφτες που μέσα τους καθρεφτίζεται κάτι βαθύ και μυστηριακό, ιερό και άγιο. Ίσως οι κρυφές ελπίδες και πόθοι της καρδιάς μας να είναι η πόρτα εισόδου μας στην μυστηριακή…