Που βρίσκεται τελικά η δύναμή μας; Την κυνηγάμε μέσα από δράσεις, λόγια, και στρατηγικές, αλλά και μέσα από ενεργειακές τεχνικές και ενεργειακά εργαλεία πιστεύοντας ότι με κάποιο τρόπο θα νιώσουμε δυνατοί. Η διαπίστωση είναι ότι η δύναμή μας είναι σαν φάντασμα ή σαν σύννεφο – μόλις την πλησιάζεις, εκείνη πάλι διαφεύγει. 

Το αέναο κυνήγι της δύναμης είναι σαν το κυνήγι της φευγαλέας στιγμής. Προσπαθούμε να «πιάσουμε» την στιγμή, να σταθούμε στο «τώρα» αλλά εκείνο έχει γίνει ήδη τότε. Νομίζουμε ότι η δύναμή μας είναι κάτι που μπορούμε να βρούμε, να μαγνητίσουμε, να έλξουμε, να επιτύχουμε. Αυτό είναι ψευδαίσθηση και αυταπάτη. Και ματαιοπονούμε όταν επιμένουμε να εφαρμόζουμε τους ίδιους τρόπους, προσδοκώντας διαφορετικά αποτελέσματα.

Ο λόγος που σ’ αυτό το κυνήγι είμαστε ήδη τα θηράματα και όχι ο κυνηγός – παρότι φαίνεται αντίθετα- είναι επειδή δεν συσχετίζουμε την δύναμη με την ουσία της παρουσίας του εαυτού μας. Το πόσο παρόντες είμαστε είναι…