Το Συ­μπα­ντι­κό Δι­κτύ­ω­μα, α­γα­πη­τοί, εί­ναι ο κοι­νός πα­ρα­νο­μα­στής της ε­νο­ποι­η­μέ­νης ε­νερ­γεια­κής πη­γής του σύ­μπα­ντος.

​

Το Συ­μπα­ντικό Δι­κτύ­ω­μα εί­ναι πα­ντού. Βρί­σκε­ται σε ό­λο το σύ­μπαν. Ό­λα αυ­τά που μπο­ρεί­τε να δεί­τε και ό­λα ε­κεί­να που δε μπο­ρεί­τε να δεί­τε πε­ριέ­χουν αυ­τό το Δι­κτύ­ω­μα. Α­πό τα μι­κρό­τε­ρα στοι­χεί­α στη φυσι­κή σας, πέ­ρα και α­πό το «νέ­φος των η­λε­κτρο­νί­ων», το Συ­μπα­ντι­κό Δι­κτύ­ω­μα είναι πα­ρόν.

​

Το Συ­μπα­ντι­κό Δι­κτύω­μα εί­ναι η με­γα­λύ­τε­ρη ε­νέρ­γεια που έ­χε­τε α­ντι­λη­φθεί πο­τέ. Ε­μπε­ριέχει ο­λό­κλη­ρο το σύ­μπαν και πιο πολ­λά. Εί­ναι πα­ρόν πα­ντού. Δεν υπάρ­χει μέ­ρος που να μπο­ρεί­τε να α­ντι­λη­φθεί­τε –ά­σχε­τα α­πό τη διάστα­ση– που να υ­πάρ­χει χω­ρίς το Δι­κτύ­ω­μα. Το Συ­μπα­ντι­κό Δι­κτύ­ω­μα εί­ναι ί­σως αυ­τό που μπο­ρεί­τε να ο­ρί­σε­τε ως συνει­δη­τό­τη­τα του Θε­ού, και παρ’ ό­λα αυ­τά εί­ναι φυ­σι­κή και εί­ναι ε­νέρ­γεια και πε­ριέ­χει συ­νειδη­τή α­γά­πη. Ά­ρα, αυ­τό που σας λέ­με εί­ναι ό­τι εί­ναι διά­χυ­το πα­ντού και ε­μπεριέ­χει ο­λό­κλη­ρο το σύ­μπαν, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων ό­λων των δια­στά­σε­ων.

​

Και παρ’ ό­λα αυ­τά έ­χει μί­α και μο­να­δι­κή συ­νει­δη­τό­τη­τα συγ­χρό­νως –πά­ντα στον ίδιο χρό­νο. Η α­πό­στα­ση δεν εί­ναι τί­πο­τε για το Συ­μπα­ντι­κό Δι­κτύ­ω­μα…

​

…Έ­τσι παίρ­νετε μια ι­δέ­α για το μέ­γε­θος αυ­τής της ε­νέρ­γειας, αλ­λά ε­πί­σης παίρ­νε­τε μια ιδέ­α για την ε­νο­ποί­η­ση του Συ­μπα­ντι­κού Δι­κτυώ­μα­τος. Το πιο μα­κρι­νό μέ­ρος αυ­τού του Δι­κτυώ­μα­τος γνω­ρί­ζει α­κριβώς τι κά­νει αυ­τό το μέ­ρος που βρί­σκεται ε­δώ σε αυ­τή την αί­θου­σα. Το μέ­ρος που βρί­σκε­ται α­νά­μεσα στα κύτ­τα­ρα της βιο­λο­γί­ας σας, το ο­ποί­ο έ­χου­με ο­νομά­σει α­γά­πη, γνω­ρί­ζει τι γίνεται 11 δι­σεκα­τομ­μύ­ρια έ­τη φω­τός μα­κριά! Το Συ­μπα­ντι­κό Δι­κτύ­ω­μα δεν έ­χει χρό­νο, και θα μι­λή­σου­με γι’ αυ­τό σε έ­να λε­πτό.

 

Το πρώ­το χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό εί­ναι το μέ­γε­θος, και το μέ­γε­θος εί­ναι κολοσ­σιαί­ο. Εί­ναι η με­γα­λύ­τερη γνω­στή ε­νέρ­γεια. Εί­ναι η με­γα­λύ­τε­ρη ενέρ­γεια που υ­πάρ­χει. Ας μι­λή­σου­με για το σχή­μα του, και αυ­τό, συ­νεργά­τη μου, εί­ναι α­κό­μη πιο δύσκο­λο. Δεν εί­ναι έ­να πλέγ­μα. Το Συ­μπαντι­κό Δι­κτύ­ω­μα έ­χει συμ­με­τρί­α, πα­ρ’ ό­λα αυ­τά δεν εί­ναι τε­τρα­γω­νι­σμένο. Αν μπο­ρού­σε να σας απο­κα­λυ­φθεί, θα σας ε­ξέ­πληττε, κα­θώς θα α­πο­κά­λυ­πτε κά­τι γι’ αυ­τό που ε­σείς ο­νο­μά­ζετε χρό­νο.

 

Το Συ­μπα­ντικό Δι­κτύ­ω­μα δεν έ­χει ο­ρα­τό φως, παρ’ ό­λο που εί­ναι η ου­σί­α του φω­τός. Η ε­νέργεια του Δι­κτυώ­μα­τος εί­ναι σε μια μη­δε­νι­κή ι­σορ­ρο­πί­α, και θα σας πού­με γι’ αυ­τό τώ­ρα. Η ε­νέρ­γεια εί­ναι σε μια ι­σορ­ρο­πη­μέ­νη κατά­στα­ση που λέ­γε­ται μη­δε­νι­κή ι­σορ­ρο­πί­α, ό­που η πο­λι­κότη­τα των πιο δυ­να­μι­κών χα­ρα­κτη­ρι­στι­κών εί­ναι ι­σορ­ρο­πη­μέ­νη στο μη­δέν. Η μη­δε­νι­κή ε­νέρ­γεια έ­χει φα­ντα­στι­κή δύ­να­μη, αλ­λά στην κοι­νή της κα­τά­στα­ση φαί­νε­ται να εί­ναι κε­νή λό­γω της ι­σορρο­πί­ας στο μη­δέν.

 

Ό­ταν σας δώ­σα­με τον τύ­πο υ­πο­λο­γι­σμού της α­πό­στα­σης των στοι­χεί­ων του νέ­φους ηλε­κτρο­νί­ων α­πό τον πυ­ρή­να, σας μιλού­σα­με για τη δρά­ση των α­κτί­νων γά­μα, 11 δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια έ­τη φω­τός μα­κριά, μιλού­σα­με για το Συ­μπα­ντι­κό Δι­κτύ­ω­μα. Α­πό το μεγαλύ­τε­ρο στο μι­κρότερο, αυ­τή η πη­γή ε­νέρ­γειας εί­ναι πε­λώ­ρια και εί­ναι ή­συ­χη. Πα­ρέ­χει δύ­να­μη μό­νο ό­ταν ε­πι­κα­λεί­ται και δια­τα­ράσ­σε­ται η ι­σορ­ρο­πί­α της με σχε­δια­σμέ­νους τρό­πους. Εί­ναι ο κοι­νός πα­ρα­νομαστής και ο στα­θε­ρο­ποι­η­τής ό­λης της ε­νέρ­γειας και της ύ­λης που υπάρ­χει πα­ντού –το Συ­μπα­ντι­κό Δικτύ­ω­μα.

 

το Συ­μπα­ντι­κό Δι­κτύ­ω­μα α­ντα­πο­κρί­νε­ται στην Αν­θρώ­πι­νη συ­νει­δη­τό­τη­τα

 

Ό­λα τα πράγ­μα­τα εί­ναι πι­θα­νά με την πρό­θε­ση των Αν­θρώπων στον πλα­νή­τη τώ­ρα, κα­θώς ε­σείς έχετε κυ­ριο­λε­κτι­κά τον έ­λεγ­χο του Δι­κτυώ­μα­τος, το ο­ποί­ο εί­ναι συ­μπα­ντι­κό. Και πάλι θα σας πού­με ό­τι το Δι­κτύ­ω­μα, που εί­ναι στην άλ­λη πλευρά του σύ­μπα­ντος, γνωρίζει το ό­νο­μά σας!

 

ή­δη έ­χε­τε επί­γνω­ση πολ­λοί α­πό ε­σάς, για την ε­πι­κοι­νω­νί­α με­τα­ξύ των Αν­θρώ­πων που φαί­νε­ται να ξε­περ­νά ο­ποια­δή­πο­τε γνω­στή στον άν­θρω­πο τα­χύ­τη­τα. Τα πα­νο­μοιό­τυ­πα δί­δυ­μα, οι δίδυμες φλό­γες, οι α­δελ­φές ψυ­χές, το έ­να α­πό τη μια με­ριά της Γης και το άλ­λο α­πό την άλ­λη με­ριά, πο­λύ συ­χνά έ­χουν αυ­τό­μα­τες ε­πι­κοι­νω­νί­ες που έ­χουν α­να­φερθεί και που έ­χουν κατα­μαρ­τυ­ρη­θεί ……. Θα σας πω τι το κά­νει αυ­τό ε­φι­κτό: εί­ναι οι μη­χα­νι­σμοί λει­τουργί­ας του Συ­μπα­ντι­κού Δι­κτυώ­μα­τος. Εί­στε συν­δεδεμέ­νοι α­κα­ριαί­α και χρη­σι­μο­ποιεί­τε το Δι­κτύ­ω­μα. Εί­ναι η δι­κή σας πη­γή Πνευ­μα­τι­κής δύ­να­μης –και αυ­τό επίσης χρη­σι­μο­ποιεί τη φυ­σι­κή.

 

Έ­χου­με μι­λήσει για το χρό­νο του τώ­ρα, έ­να πο­λυ­δια­στα­σια­κό σημεί­ο ό­που βρί­σκε­ται το Πνεύ­μα και ό­που ό­λα τα πράγ­μα­τα στο πα­ρελθόν, κα­θώς και οι δυ­να­τό­τη­τες του μέλ­λο­ντος, βρί­σκονται σε έ­να μέ­ρος –αυ­τό εί­ναι στο χρό­νο του τώ­ρα. Το Συ­μπα­ντι­κό Δι­κτύ­ω­μα δεν εί­ναι στο χρό­νο του τώ­ρα, εί­ναι στο χρό­νο του κε­νού. Κε­νός χρό­νος, α­γαπητοί, εί­ναι ο χρό­νος που ι­σού­ται με το μη­δέν, α­ντί­θε­τα α­πό τον χρό­νο του τώ­ρα που έ­χει κί­νη­ση κυ­κλι­κή. Το Συ­μπα­ντι­κό Δι­κτύ­ω­μα εί­ναι μονί­μως σε μια ισορ­ρο­πη­μέ­νη κα­τά­στα­ση και σε αυ­τή την ι­σορρο­πη­μέ­νη ε­νέρ­γεια, εί­ναι δυ­να­μι­κά έ­τοι­μο να λά­βει ει­σερχό­με­νο μή­νυ­μα για την α­πε­λευ­θέ­ρω­ση της ε­νέρ­γειας.

 

… α­έ­ρας που α­να­πνέ­ε­τε στα πνευ­μό­νια σας εί­ναι σε η­ρε­μί­α, ακόμη και ό­ταν ο α­έ­ρας γύ­ρω σας εί­ναι σε α­να­τα­ρα­χή. Έ­τσι είναι και το Συ­μπαντι­κό Δικτύ­ω­μα.

 

Το Συ­μπα­ντικό Δι­κτύ­ω­μα, α­γα­πη­τοί, εί­ναι αυ­τό που ε­πι­τρέ­πει τους μηχα­νι­σμούς για τη συν-δη­μιουρ­γί­α, για τη συγ­χρο­νι­κό­τη­τα, γι’ αυ­τό που έ­χου­με ο­νο­μά­σει α­γά­πη. Το Συ­μπα­ντι­κό Δι­κτύ­ω­μα πε­ριέ­χει τους μη­χα­νι­σμούς που ε­πι­τρέ­πουν τα θαύ­μα­τα στον πλα­νή­τη. Α­ντα­πο­κρί­νε­ται στη φυ­σι­κή –α­ντα­πο­κρίνε­ται στη συ­νει­δη­τό­τη­τα.

 

Δεν υ­πάρ­χει με­γα­λύ­τε­ρη δύ­να­μη στο σύ­μπαν α­πό την Ανθρώ­πι­νη πρό­θε­ση και α­γά­πη…… … Α­α­α, α­γα­πη­τοί, κα­τα­λα­βαί­νε­τε τώ­ρα πως ό­ταν εκ­δη­λώ­νε­τε πρόθε­ση, δεν είναι κά­ποια μυ­στη­ριώ­δης ε­νέρ­γεια που φαί­νε­ται να πε­τά στους αι­θέ­ρες και με κά­ποιον τρό­πο να κά­νει πραγ­μα­τι­κό­τη­τα κά­τι που θέ­λε­τε ή χρειά­ζε­στε; Τώρα μπο­ρεί­τε να δεί­τε ό­τι έ­χει συμ­μετρί­α, μέ­γε­θος, σκο­πό και συ­νει­δη­τό­τη­τα και ό­τι υ­πάρ­χει έ­να μη­χα­νι­κό χαρακτη­ρι­στι­κό της φυ­σι­κής και της α­γά­πης γύ­ρω α­πό αυ­τό, το ο­ποί­ο ονομά­ζε­ται Ανθρώ­πι­νη πρό­θε­ση;

 

Σας εί­πα­με ό­τι το Δι­κτύ­ω­μα εί­ναι μια ε­νέρ­γεια που δια­περ­νά το σύ­μπαν και ό­τι εί­ναι στα­θε­ρή. Σας εί­πα­με ό­τι διαπερ­νά ό­λη την ύ­λη και ό­τι εί­ναι δια­θέσι­μη πά­ντα. Σας εί­πα­με ό­τι εί­ναι μια βά­ση της φυ­σι­κής για το πώς λει­τουρ­γούν τα πράγ­μα­τα σε ό­λο το σύ­μπαν που εί­ναι ο­ρα­τό. Σας εί­πα­με ό­τι το φως κι­νεί­ται αρ­γά, συ­γκριτι­κά με την ε­πι­κοι­νωνί­α του Δι­κτυώ­μα­τος (το οποί­ο θα συ­ζη­τή­σου­με), η ε­πι­κοινωνί­α μέ­σα σε αυ­τό εί­ναι σχε­δόν στιγ­μιαί­α. Η τα­χύ­τη­τα της ε­νέρ­γειας α­πό τη μια ά­κρη του σύ­μπαντος στην άλ­λη εί­ναι σχε­δόν αυτό­ματη. (Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, δεν υπάρ­χουν ά­κρες).

 

Τε­λι­κά, μπο­ρεί να κατανο­ή­σε­τε πώς το Συ­μπα­ντι­κό Δι­κτύ­ω­μα εί­ναι πράγ­μα­τι η ίδια η ου­σί­α της ε­νέργειας της θε­ρα­πεί­ας.

 

Το Συ­μπα­ντι­κό Δι­κτύ­ω­μα δεν εί­ναι πλέγ­μα. Δεν εί­ναι έ­να πράγ­μα. Δεν εί­ναι μί­ας διά­στα­σης. Ε­άν δια­περ­νά το σύ­μπαν, ό­πως έ­χου­με πει, τό­τε θα πρέ­πει να βρί­σκε­ται πα­ντού, και πράγ­μα­τι το Δι­κτύ­ω­μα εί­ναι παντού.

 

Η με­τα­βί­βα­ση της ε­νέρ­γειας α­πό το Δι­κτύ­ω­μα εί­ναι κα­θα­ρή, γρή­γο­ρη και σχε­δόν αυ­τό­μα­τη μέ­σα στην α­περα­ντο­σύ­νη του. Αυ­τό γί­νε­ται ε­πει­δή το ενερ­γεια­κό διά­με­σο εί­ναι ο­μοιό­μορ­φο και με­τα­δί­δει, μέ­σα α­πό τη χρή­ση του συ­στή­μα­τος που εύ­κο­λα α­να­γνω­ρί­ζει, αυ­τό που περ­νά­ει μέσα α­πό αυ­τό (κά­τι ανάλο­γο με αυ­τό που κάνει το κύ­μα με τα μό­ρια του νε­ρού). Τώ­ρα σας δώσα­με έ­να μη­χα­νι­κό χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό για το πώς με­τα­βι­βάζε­ται η ε­νέργεια στο α­λη­θι­νό σύμπαν.

 

Το Δι­κτύ­ω­μα εί­ναι ό­ντως η κο­σμι­κή στα­θε­ρά την ο­ποί­α η ε­πι­στή­μη έ­ψα­χνε α­νέ­κα­θεν να τη βρει…. Ας πού­με μό­νο ό­τι εί­ναι το χα­ρακτη­ρι­στι­κό αυ­τής της στα­θε­ράς είναι ότι “κουρ­δί­ζει τις χορ­δές” της μου­σικής της ύ­λης.

 

Τώ­ρα ήρ­θε η ώρα να μι­λή­σου­με για το θαύ­μα… …έ­νας α­πό τους κύ­ριους κα­τα­λύ­τες για θαυ­μα­τουρ­γές θε­ρα­πεί­ες εί­ναι η α­γνή πρό­θε­ση. Την επόμε­νη φο­ρά που θα εργά­ζε­στε με κά­ποιον, σι­γου­ρευ­τεί­τε ό­τι η πρό­θε­ση υ­πάρ­χει –σι­γου­ρευ­τεί­τε ό­τι έ­χει πραγ­ματικά κα­τα­λά­βει τι κά­νει. Ό­ταν πραγ­μα­τικά δο­θεί ά­δεια και υ­πάρ­χει η πρό­θε­ση, θα ε­πέλ­θει και η θερα­πεί­α.

 

Υ­πάρ­χουν κάποιοι σε αυ­τή την αί­θου­σα (μι­λώ­ντας για τον Το­ντ Ό­βο­καΐτη και την Πέ­γκυ Ντού­μπρο) οι ο­ποί­οι σι­γά-σι­γά α­να­κα­λύ­πτουν τη “σύν­δε­ση” του Δι­κτυώ­μα­τος με την κυτ­τα­ρι­κή βιο­λο­γί­α. Ο έ­νας την ανα­καλύπτει μέ­σα α­πό τη φυ­σι­κή και η άλ­λη την α­να­κα­λύ­πτει μέ­σα α­πό τη δύ­να­μη της γνώ­σης και της πρό­θε­σης. Και οι δύ­ο, σε κά­ποιο επί­πε­δο, ερ­γά­ζο­νται με τη μα­γνη­τι­κή ε­νέρ­γεια.

Και στις δύ­ο πε­ρι­πτώ­σεις, αυ­τό που αλ­λά­ζει εί­ναι ό­τι το DNA αρχί­ζει να θυ­μά­ται! Η α­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα των ε­πι­κοινωνιών αρ­χί­ζει να αυ­ξά­νε­ται και τμή­ματα του βιο­λο­γι­κού και πνευ­μα­τι­κού DNA, που προ­η­γου­μέ­νως ή­ταν κρυμ­μέ­να, αρ­χί­ζουν να α­φυ­πνί­ζο­νται. Θυ­μάστε τι ση­μαί­νει α­φύ­πνι­ση; Ση­μαί­νει ό­τι η γνώ­ση βρί­σκε­ται ε­κεί –α­πλώς κοιμά­ται…

 

Με­ρι­κές α­πό τις πιο α­πί­θα­νες θε­ρα­πευ­τι­κές μεθό­δους που έ­χε­τε στον πλα­νή­τη σας τώ­ρα γί­νο­νται α­πό Άν­θρω­πο σε Άν­θρω­πο χωρίς ο έ­νας να αγ­γί­ζει τον άλ­λον κα­θόλου. Εί­ναι εκ­πλη­κτι­κό. Έ­χει τις ιδιό­τητες να εί­ναι θαυ­μα­τουρ­γό –και εί­ναι η σύν­δε­ση με το Δι­κτύ­ω­μα.

​

Από την Πέγκυ Φοίνιξ Ντούμπρο:

 

Η βα­σι­κή πρό­θε­ση σε μια ε­νεργεια­κή συ­νε­δρί­α Ε­ξι­σορ­ρό­πη­σης εί­ναι να ε­ξι­σορ­ρο­πή­σει το η­λε­κτρο­μα­γνη­τι­κό πε­δί­ο του αν­θρώπου, ε­πι­τρέ­πο­ντας στην α­το­μι­κή ε­νέρ­γεια να α­νοί­ξει ό­σα κυ­κλώ­μα­τα εί­ναι δυ­να­τόν προς το Συ­μπα­ντι­κό Δι­κτύω­μα.

 

Το ά­το­μο που δέχε­ται τη συ­νε­δρί­α μπο­ρεί να εκ­δη­λώ­σει πρό­θε­ση για σχε­δόν ο­τι­δή­πο­τε –α­πό θε­ρα­πεί­α μέ­χρι Αυ­το­γνω­σί­α, μέ­χρι την α­πλή ε­λάτ­τω­ση του στρες, μέ­χρι και την α­να­δό­μη­ση του DNA του. Κα­θώς η συ­νε­δρί­α προ­χω­ρά, συμ­βαίνει μια ε­πα­νε­νερ­γο­ποί­η­ση του ε­νερ­γεια­κού πεδί­ου του α­τό­μου και δη­μιουρ­γεί­ται μια νέ­α τά­ξη ε­ντός του πε­δί­ου, πα­ρά­γο­ντας μια πιο δυ­να­τή δο­μή ώ­στε να λαμ­βά­νει ε­νέρ­γεια α­πό την Α­πε­ριό­ρι­στη Πη­γή (το Συ­μπα­ντι­κό Δι­κτύ­ω­μα).

​

​

Όλο το κείμενο των δύο Channeling του Κρύων για το Συμπαντικό Δικτύωμα

​

​

​