Οι Κυρίες των Ουρανών, 7 Δεκεμβρίου

Ήταν δεν ήταν δέκα η ώρα το βράδυ όταν ακούστηκαν από μακριά οι καλπασμοί των ταράνδων που επέστρεφαν από την βόλτα τους. Τα ξωτικά ξαφνιάστηκαν γιατί συνήθως οι φίλοι του Άγιου Βασίλη δεν έκαναν τόση φασαρία όταν γυρνούσαν από την καθημερινή τους έξοδο. Ξαφνιασμένα από την φασαρία και το ποδοβολητό που ακουγόταν, παράτησαν την ετοιμασία των δώρων και άνοιξαν την μεγάλη ξύλινη πόρτα του εργαστηρίου.

Βαθύ σκοτάδι υπήρχε παντού και ο αέρας ήταν παγωμένος αφού το χιόνι έπεφτε αργά και σιωπηλά. Ήταν αργά το βράδυ. Σε λίγες ώρες θα ξημέρωνε η έβδομη μέρα του Δεκέμβρη. Δεν έμενε πολύς χρόνος και δεν υπήρχε ώρα για χάσιμο. Όμως, αυτοί οι καλπασμοί ήταν πολύ παράξενοι... Δεν μπορεί να ήταν οι τάρανδοι. Ποτέ δεν είχαν κάνει τόση φασαρία.

Τα ξωτικά συνωστίζονταν το ένα πάνω από το άλλο μπροστά στην ανοιχτή πόρτα του εργαστηρίου, αλλά τίποτα δεν φαινόταν... μέχρι που... ένας άνεμος φύσηξε τόσο δυνατά που σχεδόν τα σήκωσε από την γη και ξάφνου μία τεράστια άμαξα εμφανίστηκε μέσα από το δάσος!

Τα ξωτικά έμειναν άφωνα. Η άμαξα ήταν φωτισμένη και έμοιαζε με τεράστια κολοκύθα. Οκτώ άλογα κάλπαζαν με δύναμη κινώντας την άμαξα, η οποία απότομα σταμάτησε μπροστά από την πύλη του εργαστηρίου. Τα ξωτικά κοιτούσαν κοκκαλωμένα. Ποιος μπορούσε να είναι; Ποιος ήξερε το χωριό του Άγιου Βασίλη και το εργαστήριό τους;

Μία λαμπερή κυρία, που έμοιαζε με βασίλισσα έτσι όμορφα που ήταν ντυμένη, βγήκε έξω από την άμαξα.

"Το εργαστήρι του Άγιου Βασίλη;" ρώτησε με φυσικό τόνο λες και ρωτούσε πού είναι το σούπερ μάρκετ.

Τα ξωτικά εμβρόντητα ψέλλισαν ένα ισχνό "Μάλιστα".

"Άρα εσείς είστε οι βοηθοί του Άγιου Βασίλη" πρόσθεσε η καλοντυμένη κυρία.

"Μάλιστα" ψέλλισαν πάλι τα ξωτικά.

"Θα ήθελα να μιλήσω με τον Άγιο Βασίλη. Σας παρακαλώ πείτε του ότι τον ζητά η Κυρία των Ουρανών" είπε με τον ίδιο φυσικό τόνο.

Τα ξωτικα κοιτάχτηκαν μεταξύ τους μη μπορώντας να καταλάβουν, εάν είναι πλάκα ή ονειρεύονται. Αυτό δεν είχε ξανασυμβεί ποτέ... Μία άγνωστη να θέλει να μιλήσει στον Άι Βασίλη. Δεν ήξεραν τι να κάνουν.

Ο επικεφαλής του εργαστηρίου έκανε ένα βήμα μπροστά και συστήθηκε στην Κυρία.

"Με λένε Αμπού και υπηρετώ τον Άγιο Βασίλη. Σας παρακαλώ περάστε μέσα, θα σας οδηγήσω στο γραφείο του" είπε με ευγενικό και σοβαρό ύφος.

Η Κυρία χαμογέλασε ανταποδίδοντας την ευγένειά του και τον ακολούθησε. Ο Αμπού κρυφά έλπιζε ότι είχε κάνει καλά που την οδηγούσε στο γραφείο του Άγιου Βασίλη. Δεν ήταν βέβαιος για το τι έπρεπε να κάνει. Έτσι είχε ακολουθήσει το ένστικτό του. Και να' σου τώρα η Κυρία, καθόταν στην μεγάλη καφέ πολυθρόνα του γραφείου.

"Μισό λεπτό σας παρακαλώ να τον φωνάξω" της είπε με την ίδια ευγένεια.

Δεν είχαν περάσει ούτε τρία λεπτά και ο Άγιος Βασίλης εμφανίστηκε στο γραφείο μ' ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο... Πήγε κατευθείαν προς την κυρία, η οποία σηκώθηκε από την πολυθρόνα για να τον χαιρετίσει. Έσκυψε ελαφρά και με το ίδιο τεράστιο χαμόγελο της είπε:

"Τι εξαίσια επίσκεψη είναι αυτή, αγαπημένη μου Κυρία. Τι μεγάλη χαρά και τιμή είναι για μένα να σας δέχομαι στο εργαστήριό μου. Σε τι μπορώ να βοηθήσω;"

"Πράγματι χρειάζομαι βοήθεια. Εμείς όλες οι Κυρίες των Ουρανών, θέλουμε να συγκεντρώσουμε τις ευχές όλων των παιδιών για τα Χριστούγεννα. Όμως, δεν θέλουμε τις ευχές τους για δώρα. Θέλουμε τις ευχές τους για όλα τα άλλα παιδιά. Το θέμα είναι ότι δεν ξέρουμε πώς να το μάθουν τα παιδιά ότι χρειαζόμαστε τις ευχές τους για τα άλλα παιδιά.

"Σκεφτήκαμε εσένα, Άγιε Βασίλη, γιατί εσύ έχεις ιδιαίτερη επαφή με τα παιδιά και σε γνωρίζουν όλα. Μήπως εσύ έχεις κάποιον τρόπο γρήγορα και εύκολα να διαδοθεί το νέο; Μήπως μπορείς να τους πεις ότι επειγόντως χρειαζόμαστε τις ευχές τους για όλα τα άλλα παιδιά;"

Ο Άγιος Βασίλης κοντοστάθηκε και το σκεφτόταν. Μετά είπε με χαρά στην Κυρία:

"Αν δεν είμαι αδιάκριτος, γιατί θέλετε τις ευχές τους;"

Η Κυρία απάντησε:

"Είναι ένα νέο σχέδιο των Ουρανών και του Άρχοντα της Αγάπης που αφορά τα Χριστούγεννα. Με συγχωρείς που δεν μπορώ να σου πω περισσότερα για το σχέδιο αλλά είναι μυστικό και απόρρητο και ξέρεις ότι δεν μπορώ να παραβώ τον όρκο μυστικότητα που έχω πάρει".

Ο Άγιος Βασίλης έγνεψε το κεφάλι του δείχνοντας ότι καταλαβαίνει απόλυτα την Κυρία. Αμέσως μετά, την κοίταξε και είπε:

"Δεν υπάρχει πρόβλημα. Πράγματι έχω ένα τρόπο για να γίνει αυτό. Μην ανησυχείς. Θα το τακτοποιήσω. Μέχρι αύριο το πρωί όλα τα παιδιά του κόσμου θα ξέρουν ότι χρειάζεται να στείλουν τις ευχές τους σε όλα τα άλλα παιδάκια του κόσμου. Μείνε ήσυχη και πες στις Κυρίες των Ουρανών ότι αύριο θα έχετε τις ευχές των παιδιών στα χέρια σας".

Η Κυρία ευχαρίστησε τον Άγιο Βασίλη και φεύγοντας του έσκασε ένα πεταχτό φιλί στο ροδαλό του μάγουλο. Ο Άι Βασίλης κοκκίνησε ολόκληρος σαν παντζάρι! Τα ξωτικά θα έσκαγαν στα γέλια αλλά ντρέπονταν την άγνωστη κυρία και συγκρατήθηκαν. Όμως δεν ήταν για πολύ!

Μόλις η παράξενη άμαξα έφυγε από το προαύλιο του εργαστηρίου, τα ξωτικά σαν τρελά γέλαγαν και φώναζαν και πείραζαν τον Άγιο Βασίλη για το κοκκίνισμά του. Πάντως εκείνος φαινόταν προβληματισμένος... Κάτι σκάρωναν οι Ουρανοί... τι όμως;

Ξαφνικά, έβαλε μία φωνή και τα ξωτικα απότομα σταμάτησαν τα χαχανητά.

"Φωνάξτε τους όλους να έρθουν στην κεντρική αιθουσα του γέλιου. Έχω νέα να σας ανακοινω΄σω" είπε μ' ένα πολυάσχολο ύφος.

"Ωχ" είπε ο Αψού, ένα μικρό ξωτικό. "Δουλειά μού μυρίζεται. Να δεις κάτι θα θέλει να κάνουμε. Καινούργιες δουλειές βγήκαν για μας".

Ο Αντού τον σκούντηξε λέγοντας "Σιγά, καλέ, τι άλλες δουλειές; Εμείς είμαστε ήδη πνιγμένοι από δουλειά. Δεν υπάρχει χρόνος για καμία άλλη δουλειά".

Ο Αψού κούνησε το κεφάλι του σαν να έλεγε "Καλά, θα δεις σε λίγο" και προχώρησε προς την κεντρική αίθουσα του γέλιου.

Ο Άγιος Βασίλης στεκόταν σ' ένα ψηλό σημείο της αίθουσας, που τον έβλεπαν όλοι. Τα ξωτικά είχαν μαζευτεί και ήταν πολύ ήσυχα. Δεν ήταν και τόσο συνηθισμένο να συγκεντρώνονται για σοβαρούς λόγους. Συνήθως εκεί μαζεύονταν για χορούς και γέλια. Η αίθουσα σιώπησε εντελώς και τίποτα δεν ακουγόταν. Τότε ακούστηκε η φωνή του Άγιου Βασίλη:

"Αγαπημένοι μου φίλοι, σε λίγες ώρες θα ξημερώσει η έβδομη μέρα του Δεκέμβρη, και ο Θεός της Αγάπης μας ανέθεσε μία ιδιαίτεη και ξεχωριστή εργασία. Μας ζήτησε κάτι πολύ ασυνήθιστο. Θέλει να μάθουν όλα τα παιδιά ότι οι Κυρίες των Ουρανών ζητούν τις ευχές τους για όλα τα άλλα παιδιά του κόσμου. Δεν γνωρίζω γιατί και πως. Είναι μυστικό. Όμως, σας λέω ότι είναι πολύ σημαντικό να μαθευτεί γιατί αύριο το βράδυ οι Κυρίες των Ουρανών θα έρθουν πάλι να πάρουν από μας τις ευχές. Ακούστε το σχέδιό μου.

"Καταρχήν να ξέρετε ότι στηρίζεται στις δικές σας μαγικές ικανότητες, αλλά κυρίως στην αγάπη σας για τα παιδιά. Λοιπόν, η ιδέα μου είναι η εξής: Πριν προλάβει να βγει το φως σήμερα, τώρα μέσα στο βράδυ που κοιμούνται όλα τα παιδιά και οι μεγάλοι θα πάτε στα παιδιά να το ψιθυρίσετε στ' αυτί τους. Θα χρειαστεί να μαγέψετε τον χρόνο, γιατί θα πρέπει όλα να γίνουν μέσα σε δύο ώρες, πριν αρχίσουν να ξυπνάνε. Οπότε, ανασκουμπωθείτε, Ετοιμαστείτε.

Θα σας στείλω σαν μικρές σταγόνες νερού λίμνης και ο καθένας θα "στάξει" μία ελάχιστη σταγονίτσα πάνω στο πρόσωπο ή στο λαιμό ή στο αυτί κάθε παιδιού. Την ώρα που θα στάζετε την απειροελάχιστη σταγόνα, θα την μαγέψετε έτσι ώστε μόλις αυτή ακουμπήσει το μάγουλο ή το λαιμό ή το αυτί του παιδιού, αυτόματα να του πει στο μυαλό του ότι περιμένουμε την ευχή του για τα άλλα παδιά.

"Μόλις ξυπνήσουν θα ξέρουν ότι πρέπει να μας στείλουν την ευχή. Καθένας σας θα πάει σ' εκείνα τα παιδιά, των οποίων έχετε φτιάξει τα δώρα. Βαθιά μέσα τους σας ξέρουν, καθέναν σας χωριστά. Οπότε, δεν θ' ανησυχήσουν.

"Λοιπόν ετοιμαστείτε γιατί σε 5 λεπτά θα γίνει η Τελετή της Ιπτάμενης Μαγείας. Όλη η απο΄στολή θα κρατήσει δύο ώρες. Σε δύο ώρες θα σας φέρω πάλι πίσω.

"Φίλοι μου, στηρίζομαι σε σας, και εγώ και οι Κυρίες των Ουρανών".

Τα ξωτικά ανασκουμπώθηκαν. Άρχισαν να κάνουν στροφές γύρω από τον εαυτό τους, σαν σβούρες, για προθέρμανση. Δεν είναι δα και τόσο εύκολο πράγμα να γίνεις μία μικρή σταγόνα από λιμνόνερο. Η αίθουσα είχε γεμίσει σβούρες. Δεν μπορούσα να ξεχωρίσω πια τα ξωτικά. Απλά χρώματα που σβούριζαν έβλεπα. Και έλεγα και εγώ ότι σήμερα θα μαζεύονταν γύρω από το τζάκι για κανένα παραμύθι, και κοίτα τι έγινε εδώ πέρα. Έπεσα στην μέρα της ανακατωσούρας.

Ξαφνικά οι "σβούρες" έβγαλαν έναν ήχο σαν να ήταν σφυρίχτρες, και ο Άγιος Βασίλης είπε κάτι παράξενες λέξεις που ποτέ δεν είχα ξανακούσει και τα ξωτικά εξαφανίστηκαν από τα μάτια μου... Έγιναν πράγματι σταγόνες! Έτριψα τα μάτια μου μήπως ονειρεύομαι ή βλέπω λάθος. Κανείς δεν υπήρχε μέσα στην αίθουσα.

Τι απογοήτευση για μένα. Ούτε παραμύθι, ούτε ιστοριούλα, ούτε τζάκι, ούτε φωτιά! Την πάτησα. Κάθισα κάτω στην άκρη-άκρη της αίθουσας με κακή διάθεση. "Αμάν πια αυτά τα ξωτικά" σκέφτηκα, όλο ανατροπές είναι. Και ήταν ακριβώς εκείνη τη στιγμή που το σκέφτηκα, που μία σταγόνα νερό έσταξε πάνω στο πρόσωπό μου.

Αμέσως άκουσα την φωνή του Άγιου Βασίλη να μου λέει:

"Μην θυμώνεις! Έπαιξες κι εσύ τον ρόλο σου σ' αυτό το σχέδιο". Σαν να ήξερε ήδη ότι δεν καταλάβαινα τι εννοούσε, συνέχισε:

"Παρακολούθησες όλη την ιστορία για να μεταφέρεις και εσύ στα παιδιά το νέο ότι οι Κυρίες των Ουρανών ζητούν να πάρουν την δική τους ευχή για όλα τα παιδιά του κόσμου. Πες τους αυτά που είδες και άκουσες. Είσαι ο αγγελιοφόρος μας. Τι νομίζεις, ότι τυχαία ήρθες πάλι σήμερα να κρυφακούσεις τις ιστορίες μας και να δεις τι κάνουμε εδώ στο εργαστήρι; Ή μήπως νομίζεις ότι δεν σε έχουμε πάρει χαμπάρι, που κάθε τρεις και λίγο εδώ είσαι και παίρνεις και φωτογραφίες;"

Δεν έβγαλα άχνα. Τσιμουδιά. Ούτε κιχ δεν έκανα. Σκούπισα την σταγόνα από το μάγουλό μου, τα μάζεψα και έφυγα τρέχοντας. Με είχαν πάρει χαμπάει. Πάλι καλά που δεν με μάλλωσαν. Βλέπεις, μπορώ και εγώ να τους είμαι χρήσιμη.

Γι' αυτό, σε παρακαλώ, εσύ που διαβάζεις τις αναφορές μου από το χωριό του Άι Βασίλη, γράψε σήμερα τις ευχές σου για τα άλλα παιδιά, τι τους εύχεσαι και στείλε μου στην διεύθυνση που σου γράφω - είναι αυτή που φαίνεται στο γράμμα μου. Θα με υποχρεώσεις. Τουλάχιστον θα έχω φανεί και εγώ χρήσιμη στην αποστολή των ξωτικών και ίσως τις επόμενες μέρες με αφήσουν να μείνω παραπάνω στο χωριό τους! Έτσι θα έχω περισσότερα νέα να πω και σε σένα.

Πάντως, σε παρακαλώ πολύ, κάνε και εσύ την χάρη στις Κυρίες των Ουρανών και στείλε μου τις ευχές σου. Να είσαι βέβαιος ότι θα τις μεταφέρω. Τι νεράϊδα - αγγελιοφόρος θα ήμουν άλλωστε!

ΥΓ: Αν ξυπνήσεις από καμία σταγόνα νερό, μην τρομάξεις! Τα ξωτικά της αποστολής θα είναι!

Η νεράϊδα-αγγελιοφόρος Χαριτίνη

Copyright 2013-2022