Oι συνταγές της Φρίλια, 27 Δεκεμβρίου
Καλημέρα, όλη μέρα, κάθε μέρα! Το καταλαβαίνω και συμφωνώ κι εγώ! Κανένας μας δεν θέλει να τελειώσει η εποχή των χριστουγέννων! Χαζοί δεν είμαστε! Όλοι μας θέλουμε να είναι συνέχεια Χριστούγεννα και να υπάρχει συνέχεια η χαρά, η προσδοκία των δώρων, το γιορτινό τραπέζι, και οι αγκαλιές και τα φιλιά και οι εκπλήξεις.
Έπρεπε να ήσουν από μια μεριά να δεις τι γίνεται τώρα στο χωριό των ξωτικών. Βλέπεις όλον τον προηγούμενο καιρό ήταν φουλ απασχολημένα με τα δώρα που ετοίμαζαν! Είναι η πρώτη μέρα που δεν τρέχουν και δεν εργάζονται και θα πρέπει να ομολογήσω ότι τα καημένα το αξίζουν μετά από τόσο καιρό! Είναι χάρμα οφθαλμών να τα βλέπεις να βολτάρουν πάνω στο χιόνι, να μαγειρεύουν στην κουζίνα, να παίζουν με το χιονόσκαφος, να κάνουν σκι, να τσουλάνε με τις μικρές τους χιονοτσουλήθρες, να τακτοποιούν το σπίτι τους, ή να χαζολογούνε παρέα γελώντας με τους άλλους!
Το σκέφτηκα ότι πολύ θα ήθελες να χωθείς από μια μεριά και να ρίξεις μια ματιά στον δικό τους καθημερινό κόσμο. Και γι’ αυτό πήρα στα κλεφτά αυτή την φωτογραφία! Νομίζω ότι σου δίνει μία ιδέα για το πώς περνούν τον καιρό τους και την κάθε μέρα τους!
Οι μεγαλύτεροι σεφ να ξέρεις είναι ξωτικά! Και όσοι άνθρωποι φτιάχνουν υπέροχα φαγιά και γλυκά είναι γιατί ακούνε αυτά που τα ξωτικά τους ψιθυρίζουν στο αυτί όταν μαγειρεύουν. Κάποιοι ακούνε εκείνη την μικρή φωνούλα μέσα στο κεφάλι τους που τους ρίχνει την ιδέα να βάλουν κάτι καινούργιο και διαφορετικό στο γλυκό τους! Όταν ακούνε αυτή την μικρή φωνούλα μέσα στο κεφάλι τους, τότε φτιάχνουν θεσπέσια φαγητά και γλυκά που απογειώνουν την γεύση!
Να, σαν αυτό που έφτιαξε σήμερα η Φρίλια για να ευχαριστήσει τα παιδάκια της! Πώς σου φαίνεται; Μου τρέχουν τα σάλια μόνο που το βλέπω! Το έφτιαξε με πολύ κέφι και είναι μια νέα συνταγή που εμπνεύστηκε! Να είσαι βέβαιος ότι μετά από λίγο καιρό, κάποιος μάγειρας, κάποια μαμά, κάποιος άνθρωπος θα το φτιάξει στο σπίτι του ή στο εργαστήριό του ή στο εστιατόριο του, και θα νομίζει ότι είναι δική του ιδέα! Αχ, κυρά Φρίλια, πόσες συνταγές δεν έχεις στείλει στους ανθρώπους!
Φαντάζομαι ότι ξέρεις πως οι ιδέες ταξιδεύουν στα πέρατα του κόσμου! Όταν κάποιος σκέφτεται κάτι στην Ελλάδα, η ιδέα του ταξιδεύει παντού σ’ όλη την γη και ακόμα και πέρα από την γη! Έτσι οι ιδέες είναι ελεύθερες σαν τα πουλιά και πηγαίνουν παντού! Σήμερα λοιπόν η νέα συνταγή της Φρίλιας, άρχισε να ταξιδεύει παντού και έχει και όνομα! Έγραψε με περηφάνεια στο βιβλίο των συνταγών της: 27 Δεκεμβρίου: «Κεράσια του Πειρασμού» γιατί είναι σίγουρο ότι όποιος τα βλέπει θα μπει στον πειρασμό!
Μία άλλη μαμά, λίγο πιο πέρα από το σπίτι της Φρίλιας, ετοιμάζει μία φρουτογιορτή! Έχει αφήσει την φαντασία της να την οδηγεί και κάνει συνθέσεις με φρούτα, λες και είναι ανθοπώλης! Μα, δεν μπορείς να φανταστείς τι υπέροχες ιδέες κατεβάζει το μυαλό της Μάρλας! Έχεις δεις εσύ ποτέ δελφίνια να ξεφυτρώνουν μέσα από ένα πιάτο; Έχεις δει ποτέ πράσινη θάλασσα; Ή μήπως έχεις δει ποτέ πορτοκαλί κύματα να παίζουν πάνω στην επιφάνεια ενός πιάτου; Ή μήπως έχεις δει ποτέ φοίνικες με άσπρο μαλακό κορμό να λικνίζονται πάνω στην πορσελάνη;
Δεν έχει καμία σημασία που δεν τα έχεις δει ποτέ! Αν μπεις στην κουζίνα της Μάρλας θα τα δεις όλα αυτά απλωμένα πάνω σ’ ένα τραπέζι! Μάλιστα! Ιδού οι αποδείξεις! Γιατί η φαντασία δεν έχει σύνορα και οι ιδέες γεννιούνται για να ταξιδεύουν. Και η μεγαλύτερη χαρά είναι όταν βλέπεις τις ιδέες να έχουν ζωντανέψει, γιατί κάποιος πίστεψε ότι ήταν καλές ιδέες! Να, σαν αυτά τα φρουτομαγειρέματα της Μάρλας! Πόσο στοίχημα πας ότι και πάλι κάποιος άνθρωπος θα πει ότι αυτή η ιδέα είναι καλή, θ’ ακούσει την μικρή φωνή μέσα στο μυαλό του, και θα τις φτιάξει! Μετά θα τις σερβίρει περήφανος για τις ιδέες του!
Και θα πρέπει όλοι να είναι περήφανοι όταν ακούνε την μικρή φωνή μέσα στο μυαλό τους και κρίνουν ότι μια ιδέα είναι πράγματι καλή και της δίνουν ζωή και την κάνουν πραγματική! Γιατί αυτό σημαίνει ότι ακούνε τους ουρανούς που τους μιλούν, ότι ενώνονται με τον κόσμο του αέρα και των ιδεών, ότι εμπιστεύονται τον Μεγάλο Νου και έτσι σιγά-σιγά γίνονται μαέστροι στο να διακρίνουν πότε μια ιδέα είναι πράγματι καλή και το αποτέλεσμα θα είναι καλό!
Βλέπεις στους ουρανούς και στους αέρες ταξιδεύουν όλες οι ιδέες ολονών! Και οι νόστιμες και οι άνοστες! Και οι γευστικές και οι άγευστες! Και οι καλές και οι μούφες! Και οι σούπερ-εγγυημένες-επιτυχημένες και οι σούπερ-μάπα-αποτυχημένες! Ακούγοντας και δοκιμάζοντας διάφορες ιδέες κατάφεραν τα ξωτικά να εμπιστεύονται τα ένστικτά τους και έμαθαν πώς να διακρίνουν τις νόστιμες, γευστικές, καλές, σούπερ ιδέες! Γι’ αυτό είναι σουπερ σεφ, σουπερ χειροτέχνες, σουπερ τραγουδιστές, σουπερ Όλα!
Όπως καταλαβαίνεις, σήμερα που είναι η πρώτη μέρα ξεκούρασης όλοι είναι έτοιμοι να φάνε και να πιούνε και να παίξουν και να χαρούνε! Βέβαια μην νομίζεις ότι δεν γίνονται υπερβολές! Τα ξωτικά είναι λιχούδικα και μία από τις δυσκολίες τους είναι να μάθουν να τρώνε λίγο! Συνήθως ενθουσιάζονται με τις γεύσεις και τρώνε σαν τα τρία γουρουνάκια, για να μην σου πω ότι τρώνε σαν τα δεκατρία γουρουνάκια! Αυτό συνέβη χθες το βράδυ με τον Άγιο Βασίλη! Ε, τι περίμενες με τόση παρέα που κάνει με τα ξωτικά!
Καθώς γύρισε κουρασμένος, βρήκε πάνω στο ξύλινο στολισμένο τραπέζι του σπιτιού του μία εξαίσια τεράστια τούρτα που είχε φτιάξει η γυναίκα του η Ηλιάνα. Ήταν τόσο εντυπωσιακή η τούρτα της κυρά-Λιάνας που ήταν χάρμα να την κοιτάς! Τα μάτια του γούρλωσαν και ξεροκατάπιε. «Θεέ μου, τι υπέροχη τούρτα είναι αυτή; Να είναι άραγε τόσο νόστιμη, όσο φαίνεται;» αναρωτήθηκε ενώ έβγαζε το βαρύ πανωφόρι του.
Έβαλε ένα ποτήρι νερό γιατί είχε σκάσει από την δίψα και μετά χωρίς να το καταλάβει –έτσι είπε το πρωί στην κυρά-Λιάνα που τον κατσάδιαζε – βρέθηκε να τρώει από την τούρτα! Έτρωγε, έτρωγε, έτρωγε και δεν μπορούσε να την χορτάσει! Ήταν τόσο νόστιμη που ήταν αδύνατον να σταματήσει! «Κάτι μαγικό έχει βάλει μέσα η πονηρή για να μην μπορώ να σταματήσω να τρώω!» σκεφτόταν ενώ έτρωγε την μια μπουκιά μετά την άλλη! Και έφαγε σχεδόν την μισή τούρτα! Μέχρι που δεν μπορούσε να κουνηθεί από την θέση του. Αλλά δεν χολόσκασε! Την άραξε ανάμεσα στις γλυκές γεύσεις και στα γλυκά αρώματα και έριξε ένα γλυκό ύπνο!
Δεν θες να ξέρεις τι κατσάδιασμα άκουσε το πρωί! Βλέπεις η τούρτα της κυρά-Λιάνας ήταν τεράστια και εντυπωσιακή γιατί προοριζόταν για όλα τα ξωτικά! Ήταν η τούρτα που είχε φτιάξει για να γιορτάσουν όλοι μαζί που τα κατάφεραν με τα δώρα και αυτή την χρονιά! Κάπου εκεί μέσα στο κατσάδιασμα, δεν με πήραν χαμπάρι, και κατάφερα ως δαιμόνια φωτογράφος, να βγάλω αυτή την κλεφτή φωτογραφία.
Τέλος πάντως, σήμερα επιτέλους οι ρυθμοί στον κόσμο των ξωτικών άρχισαν να ξανα γίνονται κανονικοί. Το εργαστήριο των δώρων δεν θα λειτουργήσει για λίγο καιρό. Μόνο τα μαγαζιά τους που έχουν τα απολύτως απαραίτητα για το φαγητό και τα γλυκά θα είναι ανοιχτά!
Σήμερα, έπρεπε να είσαι από μια μεριά να δεις το μαγαζί με τις λιχουδιές. Ο καλλικάντζαρος που το έχει, σηκώθηκε από νωρίς και γέμισε όλα τα ψαθιά και τα κουτιά με λιχουδιές. Ήξερε πως μόλις άνοιγε, όλα τα ξωτικά θα περνούσαν από εκεί για να πάρουν καθένα και από κάτι. Είχε κάτι όμορφες χαρτοσακούλες διακοσμημένες με χιονονιφάδες και τα ξωτικά τις γέμιζαν με διάφορες λιχουδιές που διάλεγαν από τα πανέρια του! Το μαγαζί του Γλύψη ήταν διάσημο για την μεγάλη ποικιλία που διέθετε και είχε μεγάλη φήμη παντού σ’ όλα τα χωριά των ξωτικών!
Έγινε τόσο διάσημος που οι άνθρωποι προς τιμή του όταν τρώνε κάτι πολύ νόστιμο λένε «Βρε είναι τόσο νόστιμο που σου’ ρχεται να ΓΛΥφεις τα δάχτυλά σου!» Τώρα κατάλαβες πώς έχουν βγει οι εκφράσεις των ανθρώπων! Τίποτα απ’ όσα λένε οι άνθρωποι δεν είναι τυχαίο! Οι εκφράσεις που λένε κρύβουν μία μικρή μυστική ιστορία, και τα ξωτικά τις γνωρίζουν πολύ καλά!
Ήρθε λοιπόν η ώρα για να κάνουν όλα τα ξωτικά, μεγάλα και μικρά, τις διακοπές τους! Ήρθε η ώρα της ξεκούρασης και της χαλάρωσης! Διακοπές! Μην φανταστείς ότι πάνε σε άλλα μέρη! Μπα, τα ξωτικά δεν το χρειάζονται!
Ταξιδεύουν τόσο εύκολα με τα φτερά της φαντασίας, πάνε βόλτες πάνω στην πλάτη μίας πεταλούδας, ανεβαίνουν πάνω σε μία σταγόνα βροχής που ετοιμάζεται να πέσει από την πευκοβελόνα και ζουν μαζί της το μικρό της ταξίδι από την άκρη της πευκοβελόνας μέχρι το απαλό χιόνι στο οποίο ακουμπά και λιώνει.
Άλλες φορές ανεβασμένα πάνω στο φύλλο μίας καστανιάς, ταξιδεύουν με τον αέρα που φυσά και γλυστράνε ή πετάνε μαζί με το φύλλο στις χιονισμένες πλαγιές και τους χιονισμένους θάμνους. Βρίσκουν αμέτρητους τρόπους για να χαίρονται και να παίζουν με απλά καθημερινά πράγματα. Έχουν και παιχνίδια, όπως οι άνθρωποι, αλλά η μεγαλύτερη ευχαρίστηση γι’ αυτά είναι όταν βγαίνουν από τα σπίτια τους και παίζουν με ό,τι η γη και η φύση τους δίνουν απλόχερα.
Τα φουντούκια, τα κάστανα, τα μεγάλα πράσινα καρύδια, όλοι οι καρποί γίνονται παιχνίδια! Για την ακρίβεια, δεν αφήνουν τίποτα σε χλωρό κλαρί! Τα δένδρα, τα λουλούδια, οι θάμνοι, τα πουλιά, οι σκίουροι, όλα γίνονται μέρος του παιχνιδιού. Όταν τα ξωτικά παίζουν με τα πλάσματα της γης –και να ξέρεις ότι και τα δένδρα και οι θάμνοι είναι κι αυτά πλάσματα- τότε οι ουρανοί αγάλλονται χαίρει η φύσις όλη!
Βλέπεις όταν η καρδιά σου είναι ανοιχτή, όπως των ξωτικών, ξέρεις πως τα πάντα και κάθε τι προορίζεται για να ζει την χαρά και την αγάπη, και κοιτάς πώς θα βρεις τρόπους να γίνεις ένα με κάθε τι μέσα από την χαρά και την αγάπη. Η αγάπη έχει πολλά σκαλιά για να την φτάσεις και να την καταλάβεις αληθινά, και όσα πιο πολλά ανεβαίνεις, τόσο πιο ξεκάθαρα νιώθεις ότι όλα υπάρχουν για την χαρά της αγάπης.
Τα αμύγδαλα, τα φουντούκια, τα δένδρα και οι θάμνοι σίγουρα μπορούν να σου δώσουν τροφή, αλλά αυτό το μαθαίνεις στα πρώτα σκαλιά της αγάπης. Μόλις ακολουθήσεις τα ξωτικά και ανέβεις μαζί τους πιο ψηλά σ' αυτή την σκάλα, τότε ανακαλύπτεις ότι υπάρχουν τόσοι άλλοι λόγοι που αυτά είναι μέρος της ζωής και του κόσμου σου! Και καθώς εσύ ενώνεσαι μαζί τους, όχι σαν πηγή τροφής, αλλά σαν μέρος της χαράς της ζωής, εσύ αρχίζεις να μαθαίνεις τα μυστήρια και τα μυστικά της Χαράς και της Αγάπης.
Σου είπα, η καρδιά είναι για τους περισσότερους ανθρώπους μυστηριώδης και ανεξερεύνητη! Και όμως δεν κρύβει και δεν κρύβεται από κανένα και για τίποτα! Τώρα καταλαβαίνεις ακόμα περισσότερα… εσύ που είσαι παιδί της γης και των άστρων!
Εσύ, το νεραϊδοπούλι των αγγέλων, που ταξιδεύεις τόσες μέρες κρατημένος από τα μυτερά μαγικά αυτιά των ξωτικών, μαγεμένος από την μουσική των αγγέλων, προστατευμένος από τα ξωτικά και την γη, έτοιμος να χαρείς και να γιορτάσεις για όλα όσα ξαναθυμάσαι και ξαναγνωρίζεις, σαν να είναι όλα καινούργια και όχι παλιά!
Σε σένα, που το όνειρο της αγάπης ζωντανεύει ξανά γιατί κάνεις παρέα με τα ξωτικά της γης, στέλνω σήμερα αμέτρητες χρυσές ιδέες! Τις αφήνω να ταξιδέψουν ελεύθερες και να σε βρουν! Να στολίσουν το μυαλό σου με φως, να λαμπυρίσουν γύρω από την καρδιά σου σαν πυγολαμπίδες, και να παίξουν γεμάτες χαρά γύρω από το σώμα σου τραγουδώντας με την φωνή των ήλιων συνοδευόμενες από τους ήχους των βιολιών των άστρων!
Και πάλι με τον ρυθμό του Ρούντολφ πάει αυτό το τραγουδάκι που σου αφιερώνω!
Γιατί όπως και να το κάνεις,
είσαι κάτι μαγικό,
κάτι ονειρεμένο,
κάτι τελείως ξωτικό!
Είσαι παιδί της γαίας,
παιδί των ξωτικών,
παιδί όλων των αγγέλων,
μα και των ουρανών!
Γιατί όπως και να το κάνεις,
ανήκεις στο Όμορφο,
στο Άπειρο Μεγάλο,
μέσα σε κάθε τι μικρό!
Η ονειροφωτογράφος νεράϊδα Χαριτίνη
copyright 2013-2022
