Ο χαζοσκίουρος, 8 Δεκεμβρίου

Το μικρό πρασινοντυμένο ξωτικό κάθισε μπροστά στην πόρτα του σπιτιού του. Είχε ένα πολύ όμορφο σπίτι. Πριν από πολύ -πολύ καιρό, ένα κουνελάκι έμενε μέσα σ' εκείνο το κούφιο δένδρο. Εδώ όμως και πάρα πολλά χρόνια, το κούφιο δένδρο είχε γίνει το σπίτι του μικρού ξωτικού.

Το σπίτι ήταν πολύ νοικοκυρεμένο. Η υγρασία έφτιαχνε ένα απαλό χαλί σαν πάτωμα σε όλο το σπίτι. Στην μία γωνιά υπήρχε ένα ντουλάπι με πιατικά, και φλυτζάνια σε σχήμα καλαμποκιού. Μία άδεια φωλιά πουλιών χρησίμευε για κρεβάτι και είχε φύλλα βελανιδιάς για μαξιλάρια και σκεπάσματα.

Το μικρό ξωτικό συνήθως ήταν χαρούμενο. Όμως, σήμερα, για κάποιο λόγο δεν είχε καθόλου κέφια. Κάθισε σε ένα πεζούλι έξω από το σπίτι του, με τα χέρια μέσα στις πράσινες τσέπες του. Το πράσινο παλτό του είχε τρύπες και ο αέρας έμπαινε με δύναμη και το πάγωνε.

"Απαίσια κατάσταση" είπε με βραχνή φωνή γιατί ο λαιμός του πονούσε. "Δεν έχω αρκετό φαγητό, ούτε αρκετές δαχτυλήθρες για να αγοράσω ένα καινούργιο παλτό. Τι χάλια χρονιά είναι αυτή! Τα ρυάκια δεν έχουν αρκετό νερό, η σοδειά του γαλακτόχορτου είναι ελάχιστη, και πουθενά δεν βρίσκω σπόρους κολοκύθας, όσες δαχτυλήθρες κι αν δίνω. Τα αμύγδαλα και τα καρύδια σκεπάστηκαν απ' το χιόνι. Και έχει τόσο κρύο! Και έρχονται και τα Χριστούγεννα! Δεν είμαι βέβαιος ότι θα την βγάλω καθαρή".

"Τσιπ, τσιπ, τσιπ". Το μικρό ξωτικό σταμάτησε να τουρτουράει και έστησε αυτί...

"Τσιπ, τσιπ, τσιπ. Γειά σου! Τέλεια βραδιά, δεν συμφωνείς; Τι κάνεις εκεί κάτω;" ακούστηκε μία φωνή.

"Ο χαζοσκίουρος είναι" σκέφτηκε το ξωτικό. "Έλεγα ότι θα έχει παγώσει με τόσο κρύο χειμώνα ή ότι θα έχει πεθάνει της πείνας. Δεν έχει φάει ούτε ένα βελανίδι από τότε που το πόδι του πιάστηκε στην παγίδα".

"Γειά σου και σένα. Εσύ πώς είσαι εκεί πάνω;" του φώναξε αδιάφορα το πράσινο ξωτικό.

"Όλα καλά" απάντησε η τσιριχτή φωνή. "Ωραίος καιρός, ε;"

"Δεν είμαι τόσο βέβαιος γι' αυτό" είπε το ξωτικό.

"Έχει καθόλου φαί;" ρώτησε από περιέργεια.

"Πολύ! Αυτό το δένδρο έχει ωραία φλούδα και τώρα μασουλάω ένα παγάκι. Χαζεύω τα χριστουγεννιάτικα δένδρα κάτω στην πόλη. Υπέροχο θέαμα - έπρεπε να ανέβεις κι εσύ εδώ, πάνω στο κλαδί, να δεις".

Το μικρό ξωτικό έβγαλε τα χέρια από τις τσέπες. Άρχισε να σφυρίζει και πήρε την σκούπα του, που ήταν φτιαγμένη από πευκοβελόνες, και καθάρισε όλο το χιόνι από το σπίτι του. Αφού έβγαλε έξω το χιόνι, έκλεισε την πόρτα του και έφυγε. Αλλά δεν έλειψε για πολύ. Μετά από λίγο γύρισε σέρνοντας ένα μεγάλο κλαδί που το έσυρε μέσα στο σπίτι του. Το έστησε στο κέντρο του σαλονιού, κάνοντας τόση φασαρία που ένα κοιμισμένο τριζόνι ξύπνησε.

"Τι κάνεις;" ρώτησε το τριζόνι ρίχνοντας μία ματιά από το άνοιγμα της πόρτας.

"Σςςςςς" είπε το ξωτικό. "Θα κρεμάσω τα κάστανα που φύλαγα για το αυριανό βραδινό".

"Περίμενε" είπε το τριζόνι. "Με τον ήχο μου ξύπνησα μερικές πυγολαμπίδες και αυτές θα έρθουν να κάνουν τα φώτα πάνω στο δένδρο".

Ένα μικρό πουλάκι φτερούγισε δίπλα τους. "Τι τρέχει;" ρώτησε τιτιβιστά, κοιτώντας μέσα από την μισάνοιχτη πόρτα.

"Σςςςς" έκανε το ξωτικό. "Φτιάχνω ένα χριστουγεννιάτικο δένδρο για τον χαζοσκίουρο.

"Περίμενε ένα λεπτό" είπε το πουλάκι. "Θα φέρω ένα μάτσο στάρια να τα βάλεις στην κορυφή".

Μία νεράϊδα του χιονιού έριξε κι αυτή μία κλεφτή ματιά μέσα στο σπίτι. "Φαίνεται να είσαι απασχολημένος" του είπε. "Τι ακριβώς κάνεις;"

"Σςςς" είπε το μικρό ξωτικό. "Φτιάχνω ένα χριστουγεννιάτικο δένδρο για τον χαζοσκίουρο".

"Θα σε βοηθήσω" είπε η χιονονεράϊδα. "Ξέρω που υπάρχει ένας μεγάλος σωρός από άγρια καρύδια. Θα βάλω και λίγο κρυσταλλωμένο πάγο πάνω στα κλαδιά και θα γίνει ωραίο το δένδρο".

Πράγματι, το χριστουγεννιάτικο δένδρο έγινε πολύ όμορφο. Το φεγγάρι βγήκε εξ επίτηδες στον ουρανό για να μπορέσει να το δει. Το φωτεινό δένδρο έστεκε μέσα στο σαλόνι του μικρού ξωτικού. Έλαμπε από την κορυφή ως την βάση του έχοντας τις πυγολαμπίδες για φωτάκια και τους κρυσταλλωμένους πάγους στολισμένους πάνω στα κλαδιά. Το στάρι είχε μπει στην κορυφή. Σε κάθε κλαδί υπήρχαν κάστανα και άγρια καρύδια. Αλυσίδες από πευκοβελόνες το στόλιζαν σαν κορδέλες.

Μόλις τελείωσαν, το μικρό ξωτικό βγήκε από το σπίτι και πήγε στο δένδρο που ήταν ο χαζοσκίουρος. Με κόπο ανέβηκε πάνω ψηλά στο κλαδί για να τον φέρει κάτω. Έκανε πολλή ώρα να τον κατεβάσει γιατί ο σκίουρος ήταν πολύ αδύναμος και εξασθενημένος μετά τον τραυματισμό του στην παγίδα.

Μέχρι να τον κατεβάσει, όμως, κάτι είχε συμβεί. Ίσως να είχε περάσει ο Άι Βασίλης από κει, γιατί υπέροχα πράγματα υπήρχαν αφημένα μέσα στο σαλόνι του μικρού ξωτικού.

Όταν το ξωτικό άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του κουβαλώντας τον χαζοσκίουρο, έμεινε κόκκαλο. Έτριψε τα μάτια του για να βεβαιωθεί ότι δεν ήταν αυταπάτη.

Το χριστουγεννιάτικο δένδρο στεκόταν στην μέση του σαλονιού, αλλά ήταν δέκα φορές πιο όμορφο! Υπήρχαν αμέτρητες πυγολαμπίδες και πεφταστέρια που το φώτιζαν λαμπρά. Υπήρχαν αμέτρητοι καρποί: αμύγδαλα, καρύδια, κάστανα, φουντούκια. Υπήρχαν σάκοι γεμάτοι σπόρους κολοκύθας και πολλά κουτιά γεμάτα γαλακτόχορτο. Το καλύτερο όμως ήταν ότι στην κορυφή του δένδρου υπήρχε ένα καινούργιο πράσινο παλτό!

Όλη την νύχτα ο χαζοσκίουρος καθόταν και έτρωγε καρπούς. Όλη νύχτα το μικρό ξωτικό χόρευε γύρω από το χριστουγεννιάτικο δένδρο φορώντας το καινούργιο πράσινο παλτό του. Και άλλα ξωτικά, νάνοι, νεράϊδες, καλλικάντζαροι, είχαν ξεθαρρέψει και βγήκαν από τις κρυψώνες τους και χόρευαν παρέα του. Ήταν όλοι τόσο χαρούμενοι! Όταν ξημέρωσε, το μικρό ξωτικό κοίταξε έξω από το παράθυρο και ο ήλιος έλαμπε ζεστός.

"Ωραίος καιρός" είπε. "Τα καλύτερα Χριστούγεννα της ζωής μου!"

"Πράγματι τα καλύτερα!" είπε ο χαζοσκίουρος με το στόμα γεμάτο καρπούς που ακόμα μασούλαγε ευχαριστημένος.

Εσύ κάνε το καλό,

και αυτό θα βρει τον τρόπο,

να σου έρθει πολλαπλό!

Η νεράϊδα Χαριτίνη και το μικρό ξωτικό Εμπού

Copyright 2013-2023