Προσευχόμαστε γιατί θέλουμε να θεραπευτούμε, γιατί θέλουμε να νιώσουμε ασφάλεια, γιατί κάπως ξέρουμε ότι «κάτι» υπάρχει «εκεί πέρα» που σ’ αυτό στηριζόμαστε. Προσευχόμαστε γιατί θέλουμε κάτι αληθινό να συμβεί, παρότι μπορεί να φαίνεται ότι προσευχόμαστε για τα λεφτά, την υγεία, τις σχέσεις ή οτιδήποτε άλλο.

Τελικά προσευχόμαστε για λίγη γαλήνη, για λίγη ανάταση ψυχής. Προσευχόμαστε για να βρούμε κουράγιο, για να βρούμε λίγη ψυχική δύναμη. Προσευχόμαστε για να θυμηθούμε την αλήθεια που κρύβουμε λίγο πιο μέσα στους εαυτούς μας. Προσευχόμαστε για να γίνουμε λίγο πιο θαρραλέοι με την αλήθεια, προσευχόμαστε για όλα αυτά που δεν λέμε στην προσευχή μας.

Όταν φτιάχνουμε το Σχέδιο Ζωής ξέρουμε ότι όσο είμαστε στην βιολογία, εμείς θα κοιτάμε αριστερά και θα βλέπουμε πρόσωπα, πράγματα, καταστάσεις, διαδράσεις, ενώ η ψυχή μας θα κοιτάει δεξιά και θα βλέπει πεδία συνείδησης, συχνότητες, διακυμάνσεις φωτός. Σε κάθε σχέδιο ζωής υπάρχει ο τρόπος που εμείς συνδέουμε αυτά τα δύο και αυτός ο τρόπος πάντα εμπεριέχει την προσευχή.

Εμείς στην προσευχή αυτό που κάνουμε είναι να ζητάμε βοήθεια για εξωτερικά ερεθίσματα, προβλήματα κάθε είδους, σχέσεις – αυτά που βλέπουμε και βιώνουμε. Αυτό το κάνουμε επειδή δεν έχουμε θυμηθεί πώς να γινόμαστε πραγματικοί.

Γινόμαστε πραγματικοί όταν μιλάμε στην γλώσσα που μιλά η ψυχή μας. Η προσευχή μας προορίζεται να μας οδηγήσει στην δύναμη της πνευματικής αλήθειας. Η πνευματική αλήθεια θέλει θάρρος και κουράγιο, γιατί σημαίνει ότι ο άνθρωπος καταλαβαίνει και θέλει την αυτοθεραπεία του, θέλει να ελευθερωθεί από τους φόβους και τους πόνους, θέλει ν’ απελευθερωθεί από τις αυτοαμφισβητήσεις.

Επειδή το θέλουμε, αυτό μας δίνει το κουράγιο να ομολογήσουμε απέναντι στον Κύριο / Ανώτερο Εαυτό μας, όλα αυτά που αλήθεια συμβαίνουν μέσα μας, τις φοβίες μας, τις μικρότητές μας ίσως, τις ατολμίες μας, τις αδυναμίες μας, τα μεγάλα μας μπερδέματα, και να ζητήσουμε την χάρη Του να έρθει να μας τα θεραπεύσει.

Μ’ αυτή την οπτική, η ταπείνωση είναι θεραπεία. Γιατί η ταπείνωση επιτρέπει ν’ ανοίξουμε την συνειδητότητα στην δύναμη, στην αγάπη και στην χάρη του Ανώτερου Εαυτού μας, ώστε να μπει μέσα στο σκεπτικό μας που τελείως εσφαλμένα προστατεύουμε, και να λειτουργήσει κβαντικές αλλαγές ακαριαίες. Η ομολογία της κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε είναι που επιτρέπει να συμβεί η ύψιστη θεραπεία.

Κατά την διάρκεια της ομιλίας μου για τις Εκπληρωμένες Προσευχές, έδωσα το ακόλουθο παράδειγμα προσευχής που εμπεριέχει πνευματική αλήθεια:

«Με τον θεό όλα είναι δυνατά. Κύριε, εσύ γνωρίζεις πως εγώ και το σκεπτικό μου είμαι η αιτία όλων των πόνων και όλων των φόβων μου. Γνωρίζεις ότι ο τρόπος που σκέφτομαι είναι η αιτία όλων των δυσλειτουργιών στην ζωή μου. Γνωρίζεις πως θέλω να βγω από αυτές τις δυσλειτουργίες, πως θέλω να μειώσω τον βαθμό που πονώ και φοβάμαι.

Ζητάω η θεϊκή χάρη που Εσύ φέρεις να θεραπεύσει εκείνα τα μέρη του εαυτού μου και του σκεπτικού μου, που αντιστέκονται στο ν’ αναγνωρίσουν αυτή την αλήθεια. Αυτή την στιγμή βρίσκω το θάρρος να σου μιλήσω με ειλικρίνεια, και μπορώ ν’ αναγνωρίσω τον βαθμό στον οποίο προστατεύω τον πόνο και τον φόβο μου. Συνειδητοποιώ ότι αυτή την στιγμή που το αναγνωρίζω, επιτρέπω στην χάρη του θεϊκού να ρεύσει με όλους τους τρόπους μέσα στον εαυτό μου, σ’ εκείνα τα κρυφά μέρη που «προστατεύω» από την θεραπεία και την αγάπη, τα οποία τώρα τα ξεγυμνώνω και επιτρέπω να τα αισθανθώ έστω και για μία στιγμή - γιατί τα φοβάμαι. Αυτή την μία στιγμή που δεν τα φοβάμαι επιτρέπω αυτά να θεραπευτούν από Εσένα. Ας έρθει η χάρη του θεϊκού την οποία Εσύ φέρεις σε κάθε μέρος του εαυτού μου που τόσο πολύ φοβάται την αγάπη, που τόσο πολύ «προστατεύει» την αλήθεια από το να φανεί.

Ας φέρεις Κύριε, όλο το σκεπτικό μου σ’ ένα νέο σημείο θεραπείας, ας φέρεις το συναίσθημά μου σ’ ένα νέο σημείο αφοβίας. Φέρε Εσύ με την δύναμή σου τον εαυτό μου σ’ ένα νέο σημείο συνειδητότητας, όπου ο πόνος μου είναι πολύ λιγότερος.

Αμήν»

Με σκέψεις αγάπης,

Χαριτίνη