Ζούμε την εποχή της αποϋλοποίησης, όπου όλο και περισσότερα υλικά στοιχεία και δεδομένα μετατρέπονται σε φηφιακά: λογαριασμοί, καταθέσεις, έγγραφα, βιβλία... Ακόμα και οι ιδέες μας δεν είναι πλέον γραμμένες σε χαρτί, αλλά σε ένα φηφιακό πρόγραμμα. Η ψηφιακή εποχή έφερε στο καθημερινό λεξιλόγιο την κβαντική ορολογία. Μιλάμε για κβαντικές αλλαγές και κβαντικά άλματα και κβαντικές δυνατότητες. Η γνώση ότι ο ανθρώπινος νους δημιουργεί τον κόσμο μας μέσω της σκέψης και ότι μετατοπίζοντας το επίκεντρο των σκέψεων μπορούμε ν' αλλάξουμε δυναμική ζωής, έφερε μεγάλες αλλαγές στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας και τον κόσμο μας. Οι επιδράσεις απλώθηκαν σε όλα τα πεδία της ανθρώπινης λειτουργίας και ενισχύθηκαν με την συνειδητοποίηση ότι τελικά η ίδια η ουσία της ύλης είναι "φηφιακής" φύσης δηλαδή ρευστή, ευμετάβλητη, εύπλαστη - καθαρή ενέργεια και συνειδητότητα. Η εισαγωγή της έννοιας της κβαντικότητας μάς υπενθυμίζει την σημασία και την δύναμη των σκέψεών μας και των δυνατοτήτων μας. Όμως, χωρίς καρδιά, το άλμα στην αντίληψη μπορεί να πάρει μη-ισορροπημένες προεκτάσεις οδηγώντας σε ψευδαισθήσεις παντοδυναμίας, σε υπεροψία, σε μειωμένη εκτίμηση των απλών καθημερινών εμπειριών, πραγμάτων και στιγμών. Η κβαντικότητα χωρίς ταπεινότητα γίνεται επικίνδυνο υλικό για τον νου, επειδή οι κβαντικοί δαίδαλοι προτιμούν να φουσκώνουν την ανάγκη του εγώ για δύναμη και κυριαρχία, για να γίνουν τα πράγματα όπως θέλει, για να κάνουν οι άλλοι αυτό που του είναι ευχάριστο ή αποδεκτό. Η ιστορία δείχνει πως, κάθε φορά που η ταπεινότητα έλειπε, η απουσία της κόστισε ακριβά στην ανθρωπότητα [βλέπε παγκόσμιους και μη, πολέμους, συγκρούσεις, βιαιότητες]. Κβαντικός τρόπος σκέψης είναι η ικανότητα του ανθρώπου να σκέφτεται με βάση τις συμπαντικές πνευματικές αρχές και αλήθειες εφαρμόζοντας τις στον τρόπο που κρίνει και λειτουργεί μέσα στην καθημερινότητα - κατά το δυνατόν. Αυτή είναι μία συνεχής πορεία σύγκλισης με την πνευματική φύση και μετεξέλιξης της φοβικής ανθρώπινης συνειδητότητας σε μία συνειδητότητα σοφίας, αλήθειας, και ειρήνης. Όσο ο ανθρώπινος νους ανοίγει στις συμπαντικές αλήθειες, τόσο περισσότερο κρίσιμη γίνεται η καλλιέργεια ταπεινότητας στο τρόπο σκέψης. Η ταπεινότητα συνήθως δεν γίνεται αντιληπτή ως δύναμη, αν και είναι ίσως η μεγαλύτερη δύναμη μέσα στην ανθρώπινη συνειδητότητα. Τα πολύτιμα δώρα της επίσης ελάχιστα γίνονται αντιληπτά, ακριβώς επειδή ο νους εύκολα μαγνητίζεται από το πομπώδες, εξωτερικό και εντυπωσιακό. Οι σοφοί και γέροντες όλων των χρόνων έδειξαν με το παράδειγμά τους ταπεινότητα και δίδαξαν για την σημασία που έχει για την πνευματική ανύψωση του ανθρώπου. Έδειξαν πώς η δύναμη του ατόμου απέναντι στις προκλήσεις και στις δυσκολίες είναι άμεσα ανάλογη με τον βαθμό ταπεινότητας που έχει καλλιεργήσει στην νοοτροπία του. Κατανοούσαν τι μπορεί να προκύψει χωρίς αυτήν και ήξεραν πως για να ψηλώσει πολύ ένα δένδρο πρέπει να χώσει τις ρίζες του πολύ βαθιά μέσα στο χώμα. Εκεί, όλες οι ρίζες είναι απλά ρίζες, και όλα τα δένδρα είναι απλώς δένδρα, όσο εντυπωσιακά κι αν φαίνονται στην επιφάνεια. Εκεί όλα τροφοδοτούνται από κάτι πέρα από τον ίδιο τον εαυτό τους, και χάρη σ' αυτό υπάρχουν. Εκεί η αλήθεια εύκολα αναγνωρίζεται, και η μεγαλομανία του νου με φυσικότητα παρακάμπτεται. Ας δούμε λοιπόν τι μας δίνει η δύναμη της ταπεινότητας, γιατί έτσι θα έχουμε λόγους να θέλουμε να την αναπτύξουμε, να την βαθύνουμε, να την προσπαθούμε. Η δύναμη της ταπεινότητας μας καθιστά ικανούς: 1. Να κάνουμε ορθή εκτίμηση των σκέψεων, αισθημάτων και συμπεριφοράς μας, χωρίς να δικαιολογούμε εύκολα ό,τι μας αφορά. 2. Να έχουμε επίγνωση ότι είμαστε ένα μικρό μέρος του μεγάλου όλου - ένας άνθρωπος μέσα στο σύνολο της ανθρωπότητας, ένας κόκκος μέσα στην άμμο της παραλίας της συνειδητότητας, ένας πλανήτης μέσα στο μεγαλείο του γαλαξία. 3. Να λειτουργούμε πιο ολιστικά και ρεαλιστικά - είμαστε όλοι άνθρωποι με ελαττώματα και προτερήματα, χαρίσματα και κουσούρια. Αυτό μας "κρατά γειωμένους" σε μία ανθρωπιστική, καρδιακή, και σοφή λειτουργία. 4. Να έχουμε ανεκτικότητα και ανθεκτικότητα, που είναι θεμελιώδεις ποιότητες για αρμονικές, λειτουργικές ανθρώπινες σχέσεις και ειρηνική συνύπαρξη. Χωρίς ταπεινότητα δεν έχουμε ανοχή, ούτε αντοχή απέναντι στο κακό, στο δύσκολο, στο αρνητικό. Γινόμαστε αδύναμοι. 5. Να έχουμε συνοχή ανάμεσα στον νου [που εύκολα παίρνει αέρα] με την καρδιά [που ποτέ δεν χάνει τον ανθρωπισμό της]. Χωρίς την δύναμη της ταπεινότητας είμαστε ευάλωτοι σε πλασματικές αντιλήψεις για εμάς, τους άλλους, τον κόσμο γύρω μας. Χωρίς την δύναμη της ταπεινότητας, ο φόβος για το αρνητικό μας κάνει να ωραιοποιούμε τα άσχημα. 6. Να έχουμε επίγνωση ότι ο νους μας είναι πάντα ευάλωτος στον μεγαλοϊδεασμό, στην ιδεοληψία για παντοδυναμία και κυριαρχία, όταν δεν έχει αντίβαρο. Η ανθρωπιά της ταπεινότητας δεν αφήνει τις "φούσκες" της αλλαζονείας και της μανίας για δύναμη να μεγαλώσουν και τελικά να εκραγούν. 7. Ν' αναγνωρίζουμε τις αντικειμενικές καταστάσεις όπως εκδηλώνονται -ατομικά ή συλλογικά - και να μην τις κουκουλώνουμε και να μην τις φοβόμαστε από αδυναμία. 8. Ν' αναγνωρίσουμε ότι δυναμώνοντας την εμπιστοσύνη και την πίστη μας στην δύναμη του ολιστικού, διορθωτικού, θεραπευτικού τρόπου σκέψης, διαπιστώνουμε την παντοδυναμία του και έτσι ο φόβος για το "κακό" σταδιακά απαλείφεται. Αυτά είναι μερικά από τα πολύτιμα δώρα που η καλλιέργεια της ταπεινότητας κομίζει για εμάς. Στην μεταβατική εποχή που διανύουμε χρειαζόμαστε την δύναμη του ταπεινού προκειμένου να μην χρησιμοποιήσουμε την κβαντική φύση ως μέσο αποκοπής από τις ουσιώδεις ποιότητες της απλότητας της καρδιάς και του ανθρωπισμού. Η ταπεινότητα είναι η συμπληρωματική πτυχή της κβαντικότητας. Χωρίς αυτήν το κβαντικό γίνεται ελλειπές και γι' αυτό ανισόρροπο. Εάν στοχεύουμε σε μία ολιστική συνειδητότητα, ισορροπημένη σε όλες τις πτυχές της, τότε και οι δύο πτυχές είναι απαραίτητες. Αυτή η συμπληρωματικότητα τελικά μας κάνει να νιώθουμε πιο "πραγματικοί", δηλαδή "ολικοί", δηλαδή πλήρεις. Ζούμε ιστορικές και μεταβατικές δεκαετίες που μπορούν να οδηγήσουν την ανθρωπότητα και καθέναν μας σε μία νέα φωτισμένη εποχή, σε μία νέα δυνατότητα διαφωτισμού της συνείδησης. Αυτό θα εξαρτηθεί και θα κριθεί από την ικανότητα ανταπόκρισης κάθε ανθρώπου σε ένα πιο ειλικρινή εσωτερικό διάλογο με την ίδια του την συνείδηση. Ο διάλογος με το φως της συνείδησής μας δεν μπορεί να συμβεί αν δεν υπάρχει ταπεινότητα, αν πιστεύουμε ότι τα καταλάβαμε όλα, ότι τα ξέρουμε όλα. Αν είναι να μην επαναλάβουμε τα παρελθόντα λάθη, αν είναι να σπείρουμε ενοποίηση, αν είναι η αγάπη να βρει χώρο στο αδιαχώρητα πολύβοο χωράφι του νου μας, τότε η κβαντικότητα χρειάζεται να συνοδευτεί από την ταπεινότητα, γιατί αυτό θα μας κάνει πράγματι καλύτερους ανθρώπους για τις σχέσεις μας και για το σύνολο. Έτσι θα μπορέσουμε να βρούμε αυτό που ενώνει και να συνυπάρξουμε με αρμονία και αλληλοσεβασμό. Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι το δένδρο που καταφέρνει να φτάσει στον ουρανό ψηλά είναι εκείνο που φρόντισε ν' απλώσει γερά τις ρίζες του στη γη! Κάπως έτσι, όποιος σκύβει στην καρδιά, αντικρύζει εκστατικός το μεγαλείο των κβάντα!

Με σκέψεις αγάπης, Χαριτίνη