Βρίσκοντας Νόημα στον Κόσμο
Το να βρεις νόημα στον κόσμο σημαίνει να πάψεις να κρύβεσαι και να κρύβεις. Σημαίνει να πάψεις να προσποιείσαι. Σημαίνει να αποδεχτείς να δεις, να κοιτάξεις, να γνωρίσεις. Σημαίνει να θέλεις να ελευθερωθείς και να ελευθερώσεις. Να θέλεις να ολοκληρωθείς και να ολοκληρώσεις. Σημαίνει να θέλεις να βαδίσεις την ανηφόρα και να το κάνεις.
Αυτό είναι το εγχείρημα που όλοι θα θέλαμε ν’ αναλάβουμε, που όλοι ευχόμαστε να κάνουμε, που όλοι θα ποθούσαμε να βρούμε το σθένος να επιχειρήσουμε. Αυτό είναι το εγχείρημα που η ψυχή μας θέλει. Αυτό είναι το εγχείρημα που όσοι μας αγαπούν εύχονται να κάνουμε. Αυτό είναι το εγχείρημα που όσοι προηγήθηκαν και όσοι έρχονται μετά από μας, προσεύχονται να κάνουμε.
Το να βρούμε το νόημα της ζωής και της ζωής μας σημαίνει ότι αλήθεια θέλουμε να γνωρίσουμε, να «τα βρούμε» με τον εαυτό μας, τον κόσμο και την ζωή γύρω μας.
Για να βρούμε το νόημα χρειάζεται και ν’ αναπτύξουμε την ικανότητά μας να σκεφτόμαστε αφηρημένα και συγκεκριμένα, και να καλλιεργήσουμε την ικανότητά μας να συλλογιζόμαστε βαθύτερα και ουσιαστικά.
Όταν μιλάμε για νόημα και όταν αναζητάμε νόημα, μιλάμε για κάτι που είναι ουσιώδες, σαν τους χυμούς που κυλούν μέσα στο δένδρο και το τρέφουν και το ζουν. Ένα δένδρο που το κοιτάμε εξωτερικά, τι νόημα έχει; Η εξωτερική ματιά περιορίζει το νόημα του δένδρου τόσο πολύ, που στο τέλος δεν αρκεί για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του.
Όμως, αν δούμε το ίδιο δένδρο αναζητώντας το νόημα, τότε θα συλλογιστούμε τις ρίζες που το κρατούν όρθιο, τους χυμούς που ρέουν μέσα του, τις ανταλλαγές που συμβαίνουν μεταξύ των φύλλων, των κλαδιών και του κορμού, τις ανταλλαγές που συμβαίνουν ανάμεσα στις ρίζες του και στη γη.
Θα συλλογιστούμε αυτούς που μπορεί να κάτσουν στο ίσκιο του, αυτούς που μπορεί τυχαία ή όχι να το αγγίξουν. Θα συλλογιστούμε την εξωτερική επαφή με άλλα δένδρα γύρω του και την υπόγεια επαφή του μ’ αυτά.
Θα συλλογιστούμε την σχέση του με τον αέρα, κάθε έντασης. Θα συλλογιστούμε την σχέση του με την βροχή, κάθε είδους. Θα συλλογιστούμε την σχέση του με την ζέστη και την φωτιά.
Θα συλλογιστούμε τον βαθμό ευλυγισίας των κλαδιών και των φύλλων του, αλλά και τον βαθμό σταθερότητας και δύναμης του κορμού του.
Και τότε, αλήθεια θα έχουμε αναζητήσει το νόημα του δένδρου και τότε, ίσως κάτι αρχίσουμε να συλλαμβάνουμε, στην αρχή αφηρημένα και αισθαντικά, και μετέπειτα συγκεκριμένα και αντιληπτικά. Το νόημα μας καλεί προς το βάθος, τον στοχασμό. Απαιτεί αυτός που ψάχνει το νόημα, αλήθεια να το επιθυμεί. Αλλιώς, θα εγκαταλείψει.
Το δένδρο είναι ένα καλό παράδειγμα αναλογίας, αν και όχι πλήρες, γι’ αυτά που ζητά η διαδρομή για να βρει κάποιος το νόημα της ζωής και της ζωής του. Ο άνθρωπος, ως έμψυχο ον, έχει ψυχική ανάγκη να υπερβεί την ματαιότητα και ν’ ακυρώσει το ανούσιο. Ποθούμε την ευτυχία και αυτή είναι συνυφασμένη με την ύπαρξη νοήματος.
Έτσι, με νόημα μπορούμε να ευτυχήσουμε. Έτσι, μπορούμε να γνωρίσουμε την θέση μας στον κόσμο, τον λόγο μας στον κόσμο, την αιτία μας στον κόσμο. Έτσι νιώθουμε παρόντες, με νόημα και αιτία, μέσα στον κόσμο. Και τότε ο κόσμος μας αλλάζει. Και τότε τα πάντα αλλάζουν.
Γι’ αυτό αξίζει. Γι’ αυτό το νόημα είναι ζωή, και η ζωή είναι νόημα. Και τίποτα δεν είναι πιο ισχυρό, από τον άνθρωπο που έχει βρει το νόημα της ζωής και της ζωής του.
