Φάσεις Μεταμόρφωσης ΙΙ

Το Ξύπνημα

Είναι φυσικό καθώς μεγαλώνουμε να μην μπορούμε και να μην θέλουμε να ζήσουμε με τις απλουστευτικές αντιλήψεις και κανόνες ήθους που είχαμε στην νεότητα. Είναι σημάδι εξέλιξης η ανάγκη να υιοθετήσουμε νέους κανόνες ήθους, σκέψης και συμπεριφοράς, που να είναι πιο γνήσιοι και αληθινοί. Η πνευματική πορεία μας οδηγεί σε μία πνευματική εξέλιξη που ξεκινά με μία σειρά ποιοτικών αλλαγών, μία κάθαρση, που αφορούν τον τρόπο σκέψης, τα συναισθήματα, τις προβολές, τους ρόλους που ασυνείδητα υιοθετήσαμε, κ.α.

Καθώς αλλάζουμε, η αντίληψή μας αναπλάθεται προς το καλύτερο, ο συσχετισμός μας με τον εαυτό μας μετακινείται και βαθαίνει. Αρχίζουμε να «ξυπνάμε». Αυτό το «ξύπνημα» συμβαίνει σε μικρές δόσεις κάθε φορά που ζούμε μία πνευματική εμπειρία η οποία ξεπερνά την αντίληψη που έχουμε για τον εαυτό μας σαν ένα ξέχωρο πλάσμα μέσα στο σύνολο της Ύπαρξης.

Αυτές είναι οι στιγμιαίες πνευματικές εμπειρίες είναι πρόγευση του ξυπνήματος της συνείδησης, του φωτισμού του πνεύματός μας, και συνοδεύονται από αλλαγές σε όλες τις πτυχές του εαυτού μας - συναισθηματικά, νοητικά, και ψυχικά. Είναι σαν σταγόνες από νέκταρ που αλλάζουν το χρώμα της συνειδητότητας μέσα στο ποτήρι του εαυτού μας. Αυτός θα έπρεπε να είναι ο στόχος κάθε πνευματικής εργασίας, κάθε προσευχής, διαλογισμού, τελετής, πνευματικής ανάγνωσης.

Ο σκοπός του ξυπνήματος δεν είναι η προσωπική τελειότητα αλλά η παράδοση, η διαστολή, το άπλωμα της ύπαρξήας μας, το αίσθημα ένωσης με την Ύπαρξη ή Θεό, και η αγάπη. Αυτό είναι ουσιαστικά το νόημα της σωτηρίας ή φώτισης. Το ίδιο το Ξύπνημα είναι η σωτηρία (από το σκεπτικό του πόνου και αδιεξόδου), επειδή είναι η φώτιση (αναγνώριση της ελευθερίας και της αλήθειας της ύπαρξής μας).

Όπως η κάθαρση, έτσι και το Ξύπνημα είναι μία διαδρομή. Δεν είναι ένα γεγονός, παρότι μπορεί να πιστεύουμε την πρώτη φορά που θα ζήσουμε μία τέτοια πνευματική εμπειρία ότι «φωτιστήκαμε». Καθώς η ζωή συνεχίζεται διαπιστώνουμε ότι είμαστε περίπου ίδιοι, με μία μεγάλη διαφορά: έχουμε γευτεί το τι σημαίνει να έχεις Ξυπνήσει...

Και είναι τόσο γλυκό αυτό το νέκταρ, που μας δίνει το κουράγιο, την όρεξη, την επιθυμία για να συνεχίσουμε την πνευματική πορεία ώστε να το ξαναγευτούμε. Έτσι, ενώ προχωρά η διαδρομή της κάθαρσης – ποιοτικής αλλαγής, αρχίζει να συνοδεύεται από την χαρά, την ενθάρρυνση και την εμψύχωση που η σταγόνα του νέκταρ μας φέρνει.

Αυτές οι σταγόνες, αραιά και που, της γεύσης του Ξυπνήματος είναι τόσο υπαρξιακά πολύτιμες και ανεκτίμητες για τις ψυχές μας, που αρκούν για να μας κρατήσουν στην πνευματική διαδρομή.

Αυτό είναι το εξαίσιο:

ενώ το μυαλό χρειάζεται τα πολλά και τα διάφορα, το πνεύμα μας χρειάζεται μία σταγόνα από την ουσία (νέκταρ) του για να μείνει ζωντανό, παλλόμενο, φλογερό στον δρόμο προς την φώτισή του.

Με σκέψεις αγάπης,

Χαριτίνη