Ασημένια χορδή, 18 Δεκεμβρίου
Καλημέρα όλη μέρα κάθε μέρα! Άντε και να δούμε εάν θ’ αντέξουμε όλον αυτόν τον χαμό που γίνεται! Μα πραγματικά δεν μπορείς να φανταστείς το χάος που υπάρχει μέσα στο εργαστήριο! Όλος ο επάνω όροφος με την βεράντα του, σχεδόν έχει γεμίσει με τα κουτιά από τα δώρα. Μικρά, μεγάλα, τετράγωνα, μακρόστενα, εύθραυστα, ανθεκτικά, κοριτσίστικα, αγορίστικα, και δεν συμμαζεύεται η κατάσταση! Χάος, χάος, χάος, δημιουργίας!
Πραγματικά αναρωτιέμαι αν θα χωρέσουν όλα τα υπόλοιπα δώρα που φτιάχνονται. Σήμερα είναι 18 Δεκεμβρίου και μένουν άλλες επτά μέρες για το μοίρασμα των δώρων. Πού θα μπουν όλα τα υπόλοιπα που θα ετοιμαστούν; Ένας θεός ξέρει και ελπίζω και ο Άγιος Βασίλης να ξέρει! Ελπίζω ότι έχει ήδη σκεφτεί κάποια λύση για τα δώρα ή ότι θα κάνει κάποιο μαγικό κόλπο, απ’ αυτά που μόνο εκείνος ξέρει και «προυφ!» θα χωρέσουν άνετα στο εργαστήρι!
Πότε ήταν να δεις που σου έλεγα για τον ενθουσιασμό; Α, ναι! Χθες μόλις ήτανε! Δεν πρόλαβα τελικά να σου πω το μυστικό για τον ενθουσιασμό γιατί αυτοί οι Νερουβείμ με ταξίδεψαν σε μία άλλη εποχή, παλιά, πίσω στον χρόνο! Δεν μπορώ να πω, καλό είναι και το ταξιδάκι, ειδικά άμα δεν κουβαλάς βαλίτσες και δεν πληρώνεις! Άσε που γίνεται στο φλιπ-φλοπ και προλαβαίνεις και όλες τις άλλες δουλειές σου!
Ελπίζω να έχεις καταλάβει ότι αγαπώ πολύ τα παιδιά και γι’ αυτό θέλω να τα βλέπω χαρούμενα, γεμάτα ενθουσιασμό, ζωντάνια, κέφι και χαμόγελα. Δεν θέλω να μεγαλώσουν και να είναι μουτρωμένα σαν τις παλιές γιαγιάδες και παπούδες! Πώς θα σου φαινόταν εσένα εάν κατάφερνες να διατηρήσεις τον ενθουσιασμό, την χαρά και το κέφι στην ζωή σου; Πες το κι έγινε! Κλικ-Κλοκ! Αμέσως!
Λοιπόν, ο ενθουσιασμός δεν είναι κάτι άπιαστο! Είναι κάτι που πιάνεται και κρατιέται! Υπάρχει μία αόρατη ασημένια μεταξωτή κλωστή που τον κρατά δεμένο με την κοιλιά σου! Μάλιστα, με την κοιλιά σου! Κάτω από τα ρούχα σου, πίσω από φανελάκι σου, υπάρχει ένα μυστικό πέρασμα με το οποίο η ασημένια μεταξωτή κλωστή του ενθουσιασμού, της χαράς, του κεφιού, συνδέεται. Ε, μα και φυσικά, η κλωστή είναι αόρατη και μεταξωτή! Τι μυστική κλωστή θα ήταν! Για κοίτα λίγο καλύτερα τον ομφαλό σου! Εκείνο το σημείο στην κοιλιά σου που όλα «ενώνονται» και «δένουν» μεταξύ τους!
Ε, λοιπόν ήρθε η ώρα να μπουν τα πράγματα στην θέση τους! Για να δουλεύει καλά όλο το σώμα σου, άρα και τα πόδια και τα χέρια και το κεφάλι και τα μάτια και τ’ αυτιά, πρέπει να φροντίζεις την αόρατη μεταξωτή κλωστή που συνδέει την κοιλιά σου με τον ενθουσιασμό! Έχεις δει ποτέ άρρωστο άνθρωπο κεφάτο; Δεν νομίζω! Τυχαίο; Ούτε πάλι το νομίζω!
Λοιπόν οι περισσότεροι άνθρωποι νοιάζονται για να φαίνονται ωραίοι και καλά απ’ έξω. Νομίζουν ότι θα φτιάξει το κέφι τους επειδή θα φορέσουν ένα ωραίο ρούχο ή ένα καλό παπούτσι ή θα βγάλουν περισσότερα λεφτά ή θα κολλήσουν σαν βεντούζες σε κάποιον άλλο άνθρωπο! Ξέρεις τι λέω γι’ αυτούς; Φλιπ-φλοπ, ξους-ξους!
Όμως, όποιος είναι σοφός και έχει μυστικές γνώσεις ξέρει πώς για να είναι κεφάτος πρέπει να φροντίζει αυτή την κλωστή που πάει μέσα από το μυστικό πέρασμα. Αν η κλωστή δεν είναι γερά δεμένη και κρατημένη, το κέφι μειώνεται, η χαρά λιγοστεύει και το γέλιο στερεύει!
Λοιπόν για να κρατάς το κέφι, πρέπει να κρατάς καλά την ασημένια χορδή! Και για να κρατάς καλά την ασημένια χορδή, χρειάζεται να κάνεις ειδική, ξεχωριστή, ιδιαίτερη, μοναδική, άσκηση ειδικά για την κοιλιά, δηλαδή τον ομφαλό! Κάνε ό,τι θέλεις αλλά φρόντιζε τουλάχιστον λίγη ώρα την ημέρα να κάνεις κάτι για να κρατάς την χορδή σε καλή κατάσταση και έτσι θα μείνει ο ενθουσιασμός και το κέφι ζωής μαζί σου!
Βέβαια θα πρέπει να σου εξομολογηθώ ότι αυτό θα είναι τέλειο, ειδικά εάν εσύ θέλεις να είσαι το Αστέρι που γεννήθηκες να είσαι! Εάν εσύ θέλεις να είσαι το Φως το Λαμπερό, ο ζωγράφος της ζωής σου, τότε όλα θα δουλέψουν στην εντέλεια! Βλέπεις, η ασημένια χορδή δεν είναι χαζή! Γνωρίζει εάν η πρόθεση είναι η αγάπη. Θυμάσαι το χθεσινό τραγούδι; «Δεν θα την βρεις εάν με συμφέρον την ζητείς». Η αγάπη είναι αντρόγυνο με την χαρά! Είναι σαν τον τέντζερη με το καπάκι, είναι σαν τον Δάμωνα με τον Φειδία, είναι σαν την γη με τα λουλούδια, σαν τον ουρανό με τ’ αστέρια, σαν την θάλασσα με τους γλάρους, σαν τον ήλιο και εσένα. Η αγάπη πάει παντού μαζί με την χαρά.
Αυτό σημαίνει πως, όπου δεν υπάρχει χαρά, όσο και να ψάξεις δεν θα βρεις αγάπη. Μπορεί να φαίνεται ότι είναι εκεί, αλλά πραγματικά αν το ερευνήσεις σαν ντετέκτιβ θα δεις ότι λείπει… Η αγάπη διώχνει κάθε φόβο και σκοτάδι, και γι’ αυτό φέρνει χαρά. Έτσι θα μάθεις να διακρίνεις πραγματικά την αγάπη από τις απομιμήσεις της. Και έτσι και εσύ θα ξέρεις για σένα εάν είσαι παρέα με την αγάπη ή χώρια της!
Θα φανταζόσουν ποτέ τα ξωτικά να είναι μουτρωμένα, βαριεστημένα, άκεφα, χωρίς όρεξη και διάθεση για χορό, τραγούδι, κατεργαριές, αστεία; Ελπίζω πως όχι! Γιατί αν τα φαντάζεσαι έτσι, τότε δεν ξέρεις καθόλου τα ξωτικά που ξέρω εγώ. Εάν όμως ξέρεις και εσύ τα ίδια ξωτικά, τότε είναι εύκολα να δεις τι συμβαίνει όταν λείπει ο φόβος και το σκοτάδι! Και τα ξωτικά είναι γύρω σου για να σου δείξουν τον δρόμο!
Προτού ξεχαστώ από τον ενθουσιασμό μου που στα γράφω όλα αυτά, θα πρέπει να σου πω ένα μαγικό κόλπο που βοηθά να κρατήσεις την ασημένια κλωστή καλά στην θέση της και να την διατηρείς δυνατή. Ελπίζω να θυμάσαι το Επτάκτινο Αστέρι όλων των ξωτικών. Γιατί τώρα θα το χρησιμοποιήσεις στην πράξη!
Αφού έχεις κάνει την άσκηση για την κοιλιά και πριν κοιμηθείς το βράδυ ακούμπησε τα χέρια σου πάνω στον ομφαλό σου, κλείσε τα μάτια σου, νιώσε τα χέρια σου που ακουμπούν την κοιλιά σου και πες από μέσα ή απ’ έξω σου την ευχή των ξωτικών:
Θυμήσου, είναι στον ρυθμό του Ρούντολφ....
«Το Επτάκτινο Αστέρι φέρνω τώρα στην κοιλιά,
κι από μέσα κι από έξω, με κρατά αυτό γερά.
Κάθε εμπόδιο το σβήνω, κάθε φόβο καταργώ,
κάθε ανάσα μου πηγαίνει, στον αιθέριο λωρό.
Το Αστέρι έχω διαλέξει, το Λαμπρό για οδηγό,
τις δυνάμεις όλες φέρνω, μες στο κέντρο μου εδώ!
Τις ενώνω, τις κρατάω, τις εισπνέω δυνατά,
πάνω-κάτω, μέσα-έξω, δεξιά κι αριστερά!
Με την δύναμη του άστρου όλα στέκονται γερά,
και τα πάντα όλα γύρω, γίνονται μοναδικά!
Αθωότητα κι αλήθεια, θεραπεία με το φως,
επιτυχία και αγάπη, ολονών δημιουργός!
Τους Επτά σοφούς φωνάζω, τις Επτά νεραϊδονονές,
τους Επτά τους Αρχαγγέλους, τις Επτά φωτοχορδές!
Όλο τ' Ουράνιο Τόξο φέρνω, γύρω μου κοντά,
τις Ακτίνες του απλώνω, κι εγώ φτάνω μακριά!
Στην αγκάλη τους θα μείνω. όση ώρα κοιμηθώ,
να με γλυκονανουρίσουν. και γλυκά ν’ αφεθώ.
Λατρεμένο μου Αστέρι, λαμπερό θαυματουργό,
μέσα στην καρδιά μου σ’ έχω, και βαθιά στον ομφαλό!
Από μέσα μου να λάμπεις, προς τα έξω να σε δώ,
και σφιχτά να μ’ αγκαλιάζεις, κάθε ώρα που’ μαι εδώ.
Ευχαριστώ Επτά Ακτίνες!»
Η Επτάκτινη νεράϊδα Χαριτίνη
copyright 2013-2022
