Παιδιά με τα γρατζουνισμένα γόνατα

Σήκω ορθός, σκούπισε τα γόνατά σου, φύσα να φύγει το χώμα από τις γρατζουνιές σου, τίναξε τα ρούχα σου από την σκόνη, και κοίτα! Είσαι μια χαρά! Έπαιξες με άλλα παιδιά και κάποιες φορές έπεσες και κάποιες φορές γρατζουνίστηκες! Μπροστά στη χαρά της ζωής, του παιχνιδιού, των εμπειριών και ανακαλύψεων, των πινοήσεων... ένα γρατζουνισμένο γόνατο, δεν είναι δα και τόσο σοβαρό! Έλα παιδί με τα γρατζουνισμένα γόνατα, σκύψε και δες ότι οι πληγές σου είναι επιφανειακές, δεν έχουν αγγίξει την ψυχή σου, δεν έχουν κλονίσει το ηθικό σου.

Είσαι ο ίδιος όπως πάντα: Θαρραλέος, ισχυρός, εξερευνητής, έτοιμος για περιπέτεια και μαγεία! Τίποτα δεν σου έχουν αφαιρέσει οι γρατζουνιές! Τίποτα δεν κατάφεραν να πάρουν από σένα! Τώρα μάλιστα διψάς για τη μαγική περιπέτεια της ζωής, τώρα που ο κόσμος δεν είναι τόσο αληθινός, που η βαρύτητά του δεν είναι τόσο μεγάλη, που έχεις ξεφοβηθεί τις ταινίες που παίζει στην οθόνη του! Τώρα, κοιτάς τα γρατζουνισμένα σου γόνατα και αρκεί για να βεβαιωθείς πως εσύ είσαι μία χαρά! Πιο δυνατός και πιο τρυφερός από ποτέ, πιο ισχυρός και πιο στοργικός, πιο αληθινός και πιο βέβαιος, πιο συνειδητός και πιο επιλεκτικός, πιο τολμηρός να ονειρευτείς και να πραγματοποιήσεις! Έλα παιδί με το γρατζουνισμένο γόνατο, σημάδι και σύμβολο των ψυχών που αγαπούν, παράσημο και τραγούδι των ψυχών που ονειρεύονται, τροφή και νερό των ψυχών που επιστρέφουν σπίτι τους... Έλα, αγαπημένο παιδί των ουρανών και της γαίας, τινάξου και κοίτα καλύτερα τον εαυτό σου: Είσαι πιο πλούσιος, πιο όμορφος, πιο δυνατός, πιο λαμπερός από ποτέ! «Οι γρατζουνιές μου είναι λίγες, μα τα πλούτη μου πολλά.

Οι πληγές μου μετρημένες, μα οι δυνάμεις μου αμέτρητες.

Τα τραύματά μου αριθμημένα, μα οι ομορφιές μου αναρίθμητες!

Είμαι το ιερό παιδί των Ουρανών και των Δυνάμεων.

Είμαι ένα Θαύμα πάνω στη Γη!

Αυτό Είμαι!» Καλημέρα παιδί με το γρατζουνισμένο γόνατο.

Καλημέρα ψυχή που επιστρέφεις!