Στο ποτάμι των Ουρανών

Έλα να μπούμε στο ποτάμι που περνά κάθε στιγμή από μπροστά μας,

με το κρυστάλλινο νερό του να κυλά γάργαρο και ελεύθερο,

προσκαλώντας μας να βουτήξουμε μέσα του!

Μας προσκαλεί να ξαναβαπτιστούμε. Να ξαναθυμηθούμε ποιοι είμαστε.

Μην βιαστείς να βουτήξεις! Και μην βουτήξεις μόνος!

Πάρε μαζί σου «όλα όσα δεν έκανες, όλα όσα δεν τόλμησες,

όλα όσα θα ήθελες, όλα όσα θα μπορούσες, όλα όσα θα είχες κάνει αν…»,

και βούτα μαζί μ' αυτά!

Άστα να τα πάρει το ποτάμι!

Δεν είναι δώρα, βάρη είναι. Δεν είναι αλήθειες, ψέματα είναι.Δεν είναι υπενθυμίσεις της αγάπης, αλλά μομφές της κακίας είναι.

Άστα λοιπόν να τα πάρει το ποτάμι!

Αυτή δεν είναι η δική σου η φωνή, αυτή δεν είναι η φωνή της αγάπης.

Αυτή είναι η φωνή μίας σκιάς, που έχει βρει μία χαραμάδα για να τρυπώνει σπίτι σου και να ρουφά την χαρά, την αγάπη και την γαλήνη σου.

Βούτα σήμερα στο ποτάμι των Ουρανών!

Βαπτίσου σήμερα ξανά στην θύμηση της αληθινής σου ύπαρξης, της πραγματικής σου ταυτότητας, και άσε το ποτάμι να πάρει την φωνή της κακίας και της ασχήμιας

και ό,τι άλλο δεν είναι δικό σου πραγματικά.

Και μην έχεις ούτε μία αμφιβολία

ότι αυτή η φωνή δεν είναι πραγματικά η δική σου!